Ειδήσεις για όλους

Πέντε τουριστικές διαδρομές, θρησκευτικού χαρακτήρα, στην περιοχή των Τρικάλων

Τρίκαλα - Ιούν/11. Πέντε τουριστικές διαδρομές, θρησκευτικού χαρακτήρα, προτείνονται από την Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων, στο πλαίσιο της ανάπτυξης της περιοχής. Η πρώτη διαδρομή αναφέρεται στα Μετέωρα. Τα Αγια Μετέωρα- αυτή η Μοναστική Πολιτεία των Βράχων- αποτελούν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο, μετά το Αγιο Όρος, Ορθόδοξο Μοναστικό Κέντρο του Ελλαδικού χώρου. Οι βράχοι αυτοί ονομάστηκαν "μετέωρα" από τον όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη (κτήτορα της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου), τον 14ο αιώνα. Περί τα τέλη του 11ου και τις αρχές του 12ου αιώνα συγκροτείται υποτυπώδης μικρή ασκητική πολιτεία, η Σκήτη της Δούπιανης ή των Σταγών, με λατρευτικό κέντρο το ναό της Θεοτόκου, το "Κυριακό" της Σκήτης. Κατά τον 14ο αιώνα, ο όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης συγκροτεί το πρώτο οργανωμένο μοναστικό κοινόβιο στο μεγαλύτερο βράχο του πέτρινου δάσους, τον Μέγα Πλατύλιθο ή Μεγάλο Μετέωρο. Από τα 24 μοναστήρια που ιδρύθηκαν, σήμερα σώζονται και λειτουργούν οι Ιερές Μονές Μεγάλου Μετεώρου (Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού), Βαρλαάμ (Αγίων Πάντων), Αγίας Τριάδος, Αγίου Στεφάνου, Ρουσάνου (Αγίας Βαρβάρας) και Αγίου Νικολάου Αναπαυσά. Η δεύτερη διαδρομή έχει αφετηρία την Ι. Μ. Αγίων Θεοδώρων (Γυναικεία) που δημιουργήθηκε το 1541. Ανατολικά των Μετεώρων και σε μικρή απόσταση από την Καλαμπάκα, πάνω στον ομώνυμο βράχο, υψώνεται η Ι. Μονή των Αγίων Θεοδώρων. Δημιουργήθηκε κατά την εποχή που ήκμασαν και τα Μετέωρα. Χαρακτηριστικός ο μικρός ναός στο εσωτερικό της μονής, με περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Η διαδρομή συνεχίζεται στην Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βυτουμά του 1559. Νότια των Μετεώρων και σε μικρή απόσταση από το ομώνυμο χωριό ιδρύθηκε η σημερινή γυναικεία μονή Βυτουμά το 1559. Ο ναός είναι τρίκλητη βασιλική με περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο και αγιογραφίες, που καλύπτουν όλο το ναό. Αμέσως μετά, φτάνουμε στην Ι. Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Σταγιάδων (Γυναικεία). Βρίσκεται στον ορεινό όγκο των Χασίων. Είναι από τα σημαντικότερα και αρχαιότερα μνημεία της Ορθόδοξης κληρονομιάς. Ιδρύθηκε το 1004 μ.Χ. και γιορτάστηκε η χιλιετία από την ίδρυσή του. Αξιόλογο το καθολικό, με περίτεχνες αγιογραφίες και ξυλόγλυπτο τέμπλο. Το θρησκευτικό οδοιπορικό συνεχίζεται με την τρίτη διαδρομή. Στην είσοδο ενός φυσικού περάσματος που δημιουργείται από τον Κόζιακα και από τον Ίταμο θεωρείται σημείο ένωσης της Θεσσαλίας με την Ήπειρο. Στο πέρασμά του βρίσκεται ο ναός της Πόρτα Παναγιάς. Ο ναός, σταυρεπίστεγη τρίκλιτη βασιλική, έχει κτισθεί πάνω σε αρχαίο ναό το 1283 από τον Σεβαστοκράτορα Ιωάννη Δούκα τον Κομνηνό. Σ' αυτό το συμπέρασμα τον οδήγησαν οι κίονες που βρίσκονται στο χώρο γύρω από το ναό και η ύπαρξη πολλών αρχιτεκτονικών μελών, εντοιχισμένων στην τοιχοποιία του, όπως και η περισυλλογή πολλών αρχιτεκτονικών τμημάτων, που φυλάσσονται μέσα στο ναό. Ο γλυπτός, ψηφιδωτός και γραπτός διάκοσμος του ναού δημιουργεί ένα σύνολο μοναδικό, κόσμημα όχι μόνον για το μνημείο, αλλά και για ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο, αυτή την εποχή. Ο γλυπτός διάκοσμος δυστυχώς καταστράφηκε από πυρκαγιά του 1855, έχουμε τις δύο ψηφιδωτές εικόνες, (1285) μοναδικές για την τεχνική και τεχνοτροπία τους, όπως και για την ιδιόρρυθμη ανάστροφη θέση που είναι τοποθετημένες. Η Πύλη, όπως αναφέρεται, δίνει τη δυνατότητα να παραμείνει ο επισκέπτης αρκετά και να απολαύσει μνημεία, όπως τη μονότοξη πέτρινη γέφυρα του Πορταϊκού, τη Μονή Αγ. Βησσαρίωνος (Δουσίκου), κτισμένη το 1530 από τον Αγιο Βησσαρίωνα, με περίτεχνη αρχιτεκτονική και αξιόλογες αγιογραφίες, σε υψόμετρο 700μ, στα ριζά του Κόζιακα από όπου ατενίζει όλο το θεσσαλικό κάμπο, την Ι.Μ.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γκούρας, κτισμένη στα ερείπια κατασραφείσης μονής του 18ου αιώνα. Μοναδικού φυσικού κάλλους είναι και η διαδρομή προς την κοινότητα Μυροφύλλου, με την ιστορική μονή Αγ. Γεωργίου. Η διαδρομή προς τη μονή της ιστορικής κοινότητας είναι αρκετά δύσκολη, αλλά η επίσκεψη ανταμείβει τον επισκέπτη, με τα αξιόλογα κειμήλια και μια πανοραμική θέα του Αχελώου. Το "ταξίδι" συνεχίζεται και σε άλλα σημεία με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο. Στο δρόμο προς Καστανιά σώζεται το καθολικό της καταστραφείσης μονής του Αγ. Νικολάου Σιαμάδων. Το καθολικό αποτελείται από τον κυρίως ναό και τον πρόναο με αξιόλογες αγιογραφίες. Στο χωριό Κρανιά βρίσκεται ο εντυπωσιακός Ναός του Τίμιου Σταυρού Δολιανών με τους 12 τρούλους, σπουδαίο βυζαντινό μνημείο, με χαρακτηριστική αρχιτεκτονική και αξιόλογες αγιογραφίες. Ειδική αναφορά γίνεται στην Ι.Μ. Γεννήσεως Θεοτόκου Λιμποχόβου, 1709. Η Μονή αναφέρεται το 1336 σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ. Παλαιολόγου (1328-1341) και σε σιγίλιο του πατριάρχη Αντωνίου Δ΄ (1339). Το παλιό μοναστήρι ήταν κτισμένο τετραγωνικά γύρω από το σημερινό παλαιό ναό. Σήμερα, σώζεται το μονόκλιτο καμαροσκέπαστο καθολικό της Μονής, η οποία κάηκε κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής. Στο καθολικό είναι εντοιχισμένη πέτρα, με χαραγμένη τη χρονολογία 1709. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι του 18ου αιώνα. Η πέμπτη και τελευταία διαδρομή συνεχίζεται στην πόλη των Τρικάλων, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει πολλά αξιόλογα "κομμάτια" της. Εκείνο δε που έχει ταυτισθεί με την πόλη των Τρικάλων είναι το Βαρούσι, παραδοσιακή συνοικία που αναπτύσσεται κατά μήκος της ανατολικής παρειάς του Φρουρίου. Ξεχωρίζει για τα στενά του δρομάκια, για τα δίπατα σπίτια, βαμμένα σε πολλά χρώματα και τα μικρά εκκλησάκια που ξεφυτρώνουν ανάμεσά τους, όπως αυτά του Αγ. Ιω. Προδρόμου (1674), των Αγ. Αναργύρων(1575), του Αγ. Ιωάννη Ελεήμονα & Παντελεήμονα, όπως κι εκείνου του Αγ.Δημητρίου (τέλος 16ου- αρχές 17ου αι.), όταν ακόμη η πόλη βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων. Εντύπωση προκαλούν, επίσης, στον επισκέπτη, οι μεγαλοπρεπείς ναοί, όπως της Αγ. Επισκέψεως(1863-1877), της Παναγίας Φανερωμένης(1849-1853) και της Αγ. Παρασκευής (1843). Προς την μονή Κορμπόβου, στον Παλιόπυργο, μπορεί να δει κάποιος τον Αγιο Αχίλλειο, ένα ναό που παλιά αποτελούσε τη γνωστή Μονή Ζαβλανίων, που σε έγγραφα αναφέρεται από το 1336 μ.Χ. Επόμενη "στάση" σ' αυτή την περιήγηση είναι η Φαρκαδόνα, που στα αρχαία χρόνια ήταν από τις πλέον σημαντικές πόλεις της Θεσσαλίας, με δικό της νόμισμα. Προς τα δυτικά της πόλης συναντάμε το ναό του Αγ. Νικολάου, με τοιχογραφίες του 1612, στην Παναγίτσα έχουμε τον ναό της Αγ. Παρασκευής, με αρχιτεκτονικά στοιχεία των παλαιοχριστιανικών χρόνων, με υπολείμματα τοιχογραφιών του 17ου αι., στο Γριζάνο, τη Μονή Αγ. Δημητρίου ως μια από τις πιο ακμάζουσες τον 18ο αι., στο Αχλαδοχώρι ο ναός της Κοίμησης της Θ/κου, του 14ου αι. ακολουθεί τον σπάνιο για το Θεσσαλικό χώρο, αρχιτεκτονικό τύπο, τον σταυρεπίστεγο, με τοιχογραφίες του 18ου αι. και στο Ζάρκο, τη μονή του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου. Σε όλες τις παραπάνω τουριστικές διαδρομές, ο επισκέπτης θα απολαύσει τη μοναστική φιλοξενία και ξενάγηση (στις μονές που εγκαταβιούν μοναχοί). Θα γνωρίσει τη μοναστική σιωπή, θα έλθει σε επαφή με τη βυζαντινή αγιογραφία και μουσική. Έχει δε τη δυνατότητα να διαμείνει στα αστικά- και όχι μόνο- κέντρα των διαδρομών αυτών, να δεχθεί την περιποίηση των φιλόξενων ανθρώπων, αλλά και να γευθεί πλούσια εδέσματα και ποτά τοπικού χαρακτήρα.

<< Πίσω