 |
|
| ΄Αρθρο
------------
Γράφει ο Δημήτρης Δανίκας
--------------------------------------
Τραγκακιστάν
Τι είπες; Στην Ελλαδα ζεις; Λάθος αγαπητέ μου. Στο Τραγκακιστάν κυκλοφορείς.
Η μεγιστοτεράστια υποκρισία μιας καλοπαιγμένης Υποκριτικής. Οπως
ακριβώς συμβαίνει στην εγχώρια πολιτική. Με μικροσκοπικό το «π».
Δηλαδή έξω κούκλα μέσα πανούκλα.
Από τα έδρανα της Βουλής να κατεβάζεις πάσης φύσεως επιχειρήματα υπέρ
Πατρίς. Και την άλλη στιγμή, τυλιγμένος και προστατευμένος από
αδιαφάνεια πλήρους και ολοκληρωτικής διαπλοκής και συναλλαγής να
ξεπουλάς υπόληψη και αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος ντροπής
Οπως εκατοντάδες χιλιάδες φοροφυγάδες. Εξοργισμένοι κι αυτοί.
Ωρυόμενοι για την κατάντια την ελληνική. Να επικαλούνται συνωμοσία
ιμπεριαλιαστική. Να κατεβάζουν καντήλια και μπινελίκια εναντίον νέας
γερμανικής Κατοχής. Να βγάζουν φαλτσέτες κα Καλάσνικοφ για να πάρουν
το σκαλπ της «συμμορίας» της Τροικανής.
Να υπεραμύνονται νυχθημερόν της ελληνικής ορθοδοξίας και της
κλεφτουριάς της επαναστατικής. Να εμφανίζονται και να πλασάρονται σαν
αυτοί και μόνο αυτοί να είναι οι αταλάντευτοι του Γένους αρχηγοί.
Πασίγνωστη η συνταγή. Γιατί φωνάζει ο κλέφης να φοβηθεί ο νοικοκύρης,
Γιατί η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Γιατί ο Λύκος φυλάει τα
πρόβατα. Γιατί οι προστάτες ήταν και είναι οι πιο ύπουλοι εχθροί. Και
γιατί όσο πιο βαθιά στον πολτό ο τάχα μου εθνικοπατριώτης έχει χωθεί,
τόσο περισσότερο φωνάζει για να σβήσει κάθε ίχνος από την δική του την
μεγάλη, απροσμέτρητη κλοπή.
Δύο τα συμπεράσματα απ αυτή την Τραγκακιστανική υποκριτική. Ωραία
λοιπόν. Αφού παριστάνεις τον μάγκα και τον ορκισμένο εχθρό των
ιμπεριαλιστών, τότε ένα πράγμα να προπαγανδίζεις σε παρακαλώ. Από
τούδε να ζούμε με όσα βγάζουμε ως χώρα και ως παραγωγικός Λαός.
Χωρίς δεκάρα δανεικά και χωρίς βοήθεια γερμανική. Να σου πω εγώ μετά
που θα καταλήξουν οι μισθοί και με πόσα φραγκοδίφραγκα θ αγοράζει κάθε
αδέκαρος γερμανός τις βίλες και τις πισίνες των Τραγκακιστανών. Είσαι;
Απόδειξη!
Το δεύτερο και ακόμα χειρότερο. Το πλήθος των οπαδών κάθε είδους και
μορφής Τραγκακιστανών. Που μετά από τόση και τέτοια χρεοκοπία. Μετά
από τόση και τέτοια κρίση που διαπερνάει κάθε κύτταρο Πολιτικής,
Κοινωνίας, Πολιτισμού και Εργασίας.
Μετά απ όλα αυτά, εξακολουθούμε όλοι σχεδόν να πορευόμαστε όπως παλιά.
Χωρίς ίχνος αυτογνωσίας.
Ποιος φταίει; Μα φυσικά η Μέρκελ και η Γερμανία. Ποιος ψήφιζε όλα αυτά
τα χρόνια το πολιτικό προσωπικό που μας έστειλε αδιάβαστους στο
γκρεμό; Μα φυσικά ο διπλανός. Ποιος αντάλλασσε την ψήφο του για μια
θέση στο Δημόσιο; Ο γείτονας ο κακός. Ποιος ο φορφυγάς; Μα φυσικά ο
πλουτοκράτης ο γνωστός. Και ποιος ο έλλην Ρομπέν των ερτζιανών; Ο
Τράγκας ο σωστός
Αριστα. Με το σπαθί σου κερδίζεις μια θέση σ' αυτό το Τραγκακιστάν των
Βαλκανοαφρικανών!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
