 |
|
|  Παρασκευή 25/9
----------------------------------------
Ρουάντα
----------------------------------------
Νέες γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βιασμών... εκτίουν ποινές φυλάκισης για παράνομες αμβλώσεις, παρότι τυπικά ο νόμος τις εγκρίνει΄.΄.΄.
----------------------------------------
ΝΑΪΡΟΜΠΙ.-
Σχεδόν η μία στις τέσσερις γυναίκες που βρίσκονται στις φυλακές της Ρουάντας εκτίει ποινή φυλάκισης για παράνομη άμβλωση, παρότι πολλές από αυτές έπεσαν θύματα βιασμού και θα μπορούσαν να είχαν κάνει ασφαλή διακοπή της κύησης, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας στη χώρα, ανέφεραν δύο ομάδες προάσπισης των δικαιωμάτων.
Ο ποινικός κώδικας που ισχύει στη Ρουάντα από το 2012 επιτρέπει την άμβλωση σε περίπτωση εγκυμοσύνης που οφείλεται σε βιασμό, αιμομιξία και υποχρεωτικό γάμο, ή εάν η υγεία της εγκυμονούσας ή του εμβρύου διατρέχει κίνδυνο.
Όμως οι περισσότερες από τις φυλακισμένες, πολλές εκ των οποίων είναι νέες και φτωχές, δεν γνωρίζουν τον νόμο ή δεν εκπληρώνουν τους «υπερβολικά επιβαρυντικούς» όρους που τίθενται από τον νόμο, υπογράμμισαν σε έκθεση τους που δόθηκε στη δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα οι οργανώσεις Πρωτοβουλία των Μεγάλων Λιμνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ανάπτυξη (GLIHD), η οποία εδρεύει στη Ρουάντα, και η IPAS, μια διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση που δρα για τον τερματισμό των θανάτων και αναπηριών από μη ασφαλείς αμβλώσεις που θα μπορούσαν να αποτραπούν και εδρεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία στη Ρουάντα, απαιτείται έγκριση δικαστή για μια άμβλωση, επέμβαση που μπορεί να γίνει μόνο από γιατρό. Όταν πρόκειται για λόγους υγείας, δύο γιατροί πρέπει επίσης να δίνουν γραπτή έγκριση.
«Οι νέες και οι φτωχές γυναίκες καταλήγουν στη φυλακή, διότι τα περισσότερα νεαρά κορίτσια δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα για την αντισύλληψη... (και) διότι κανένα τους δεν ήταν σε θέση να προσλάβει δικηγόρο, δεν μπορούσε να τον πληρώσει», εξήγησε ο εκτελεστικός διευθυντής της GLIHD Τομ Μουλίσα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
