 |
|
| 
Η ανεργία ο πρώτος παράγοντας αύξησης του ποσοστού των αυτοκτονιών στην Ελλάδα
Θεσσαλονίκη
Η ανεργία είναι ο πρώτος παράγοντας που ευθύνεται για την αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα και ακολουθεί η καθυστέρηση στην αποπληρωμή των δόσεων των δανείων. Τα παραπάνω στοιχεία καταγράφει για το 2013 και το 2014 το Κέντρο Πρόληψης της Αυτοκτονίας "Κλίμακα" που είναι ο εθνικός αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Διεθνή Συνεργασία για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας (International Association for Suicide Prevention - IASP).
Παρουσιάζοντας τα στοιχεία αυτά το Τμήμα Πρόληψης και Προαγωγής Υγείας της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα πρόληψης της αυτοκτονίας, επισημαίνει ότι από την Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ανακοινώθηκε πως για το 2014 αποτράπηκαν 261 περιπτώσεις πρόθεσης αυτοκτονίας.
Σύμφωνα, εξάλλου, με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ), ο αριθμός των θανάτων στην Ελλάδα από αυτοκτονίες όπως αυτές χαρακτηρίστηκαν από τις Ιατροδικαστικές και Ανακριτικές Αρχές ανήλθε σε 508 για το έτος 2012, έναντι των 477 το 2011 (αύξηση 7%) ενώ οι αυτοκτονίες των αντρών υπερτερούν των γυναικών.
Σε παγκόσμιο επίπεδο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) επισημαίνει ότι πάνω από 800.000 άνθρωποι πεθαίνουν από αυτοκτονία κάθε χρόνο. Η αναλογία των αυτοκτονιών είναι παραδοσιακά μεγαλύτερη στους ηλικιωμένους άνδρες άνω των 70 ετών, ενώ παρουσιάζεται αυξητική τάση στους νεότερους ανθρώπους οι οποίοι αποτελούν τώρα ομάδα υψηλού κινδύνου. Μια προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας κινδύνου για αυτοκτονία στο γενικό πληθυσμό, ενώ η αυτοκτονία είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου για τις ηλικίες 15-29 ετών. Παράλληλα, το 75% των αυτοκτονιών αφορούν μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος χώρες. Ο δείκτης «παγκόσμιας» θνητότητας είναι 16 ανά 100.000 άτομα και αυτό αντιστοιχεί περίπου σε ένα θάνατο κάθε 40 δευτερόλεπτα. Τέλος οι πιο κοινές μέθοδοι αυτοκτονίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η κατάποση φυτοφαρμάκων, ο απαγχονισμός και τα πυροβόλα όπλα.
Αναλυτικά στις Ειδήσεις
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
