 |
|
|  Τετάρτη 22/10
Σανάε Τακαΐτσι
Η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός τής Ιαπωνίας
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ιστορία γράφτηκε την Τρίτη στην Ιαπωνία. Η Σανάε Τακαΐτσι, επικεφαλής του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (ΦΔΚ), κέρδισε την ψήφο της Κάτω Βουλής για την πρωθυπουργία, γεγονός που σημαίνει πως έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας.
Η 64χρονη σκληροπυρηνική συντηρητική πολιτικός, με εθνικιστικές απόψεις, έλαβε 237 ψήφους, υπερβαίνοντας την πλειοψηφία στην 465μελή Βουλή και ειναι η 104η πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, διαδεχόμενη τον Σιγκέρου Ισίμπα, ο οποίος ανακοίνωσε την παραίτησή του τον περασμένο μήνα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για εκλογικές απώλειες.
Έτσι, η Τακαΐτσι εκπληρώνει το όνειρό της να βαδίσει στα βήματα της Μάργκαρετ Θάτσερ, της εκλιπούσης πρωθυπουργού της Βρετανίας και προτύπου της.
Έπειτα από εβδομάδες πολιτικών αντιπαραθέσεων, η Τακαΐτσι επικράτησε ενός αγώνα με αντίπαλους άνδρες και στις 5 Οκτωβρίου επιλέχτηκε για την ηγεσία του κόμματός της.
Τώρα, η προσοχή στρέφεται στα μεγαλεπίβολα σχέδιά της για τις δημόσιες δαπάνες που κινδυνεύουν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών σε μια χώρα με τεράστιο δημόσιο χρέος, αλλά και στις εθνικιστικές της θέσεις που μπορεί να τροφοδοτήσουν διενέξεις με τον ισχυρό γείτονα της Ιαπωνίας, την Κίνα, υποστηρίζουν πολιτικοί αναλυτές.
Η Τακαΐτσι, η οποία έχασε οριακά στις επαναληπτικές εκλογές για την ηγεσία του κόμματός της τον περασμένο χρόνο, θα πρέπει επίσης να προετοιμαστεί για να υποδεχτεί τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος πρόκειται να επισκεφτεί την Ιαπωνία την ερχόμενη εβδομάδα.
Πρώην υπουργός Εσωτερικών και Οικονομικής Ασφάλειας, η Τακαΐτσι έχει επανειλημμένως αναφερθεί στη Θάτσερ ως πηγή έμπνευσης, επικαλούμενη τον ισχυρό της χαρακτήρα και την αποφασιστικότητά της, σε συνδυασμό με τη «θηλυκή ζεστασιά» της.
Η ίδια λέει ότι είχε συναντηθεί με τη Θάτσερ, μια διχαστική προσωπικότητα της βρετανικής πολιτικής, γνωστή ως «Σιδηρά Κυρία», σε ένα συμπόσιο λίγο πριν από τον θάνατό της το 2013.
Όπως και της Θάτσερ, έτσι και της Τακαΐτσι, η σχετικά ταπεινή προέλευση – η μητέρα της ήταν αστυνομικός και ο πατέρας της εργαζόταν σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων – ξεχωρίζει σε ένα κόμμα του οποίου πολλοί ηγέτες προέρχονται από οικογένειες της πολιτικής ελίτ.
Αλλά σε αντίθεση με την Θάτσερ – γνωστή για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της – η Τακαΐτσι είναι υπέρμαχος της δημοσιονομικής γενναιοδωρίας και της νομισματικής χαλάρωσης, γεγονότα που έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην τέταρτη μεγαλύτερη παγκοσμίως οικονομία.
Επί μακρόν υπέρμαχος των πολιτικών τόνωσης της οικονομίας, τα γνωστά «Abenomics» (σ.σ.: Τα Abenomics ήταν η οικονομική πολιτική που εφάρμοσε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Άμπε, από το 2012, με στόχο την ανάκαμψη της Ιαπωνίας από τη μακροχρόνια στασιμότητα και τον αποπληθωρισμό, βασιζόμενη σε τρεις άξονες: νομισματική χαλάρωση, δημοσιονομικά κίνητρα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις), η Τακαΐτσι υποστηρίζει υψηλότερες δαπάνες και μείωση φόρων και έχει δεσμευτεί ότι θα ανακτήσει την κυβερνητική επιρροή επί της Τράπεζας της Ιαπωνίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
