 |
|
|  Τρίτη 1/7
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 58 ΧΡΟΝΙΑ
92χρονος κρίθηκε ένοχος για τον βιασμό και τη δολοφονία μιάς γυναίκας το 1967 στην Βρετανία
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ένας άνδρας 92 ετών κρίθηκε ένοχος σήμερα για τον βιασμό και τη δολοφονία μιας ηλικιωμένης στην Αγγλία, σχεδόν 60 χρόνια μετά τα γεγονότα. Με την απόφαση των ενόρκων κλείνει η παλαιότερη ανεξιχνίαστη υπόθεση στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου. Η ποινή του Ράιλαντ Χίντλεϊ θα ανακοινωθεί τις προσεχείς ημέρες.
Το θύμα του, η Λουίζ Ντάνι, 75 ετών, βρέθηκε νεκρή, στραγγαλισμένη, μέσα στο σπίτι της στο Μπρίστολ στις 28 Ιουνίου 1967. Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά. Μια επανεξέταση της υπόθεσης ξεκίνησε το 2023 και οι Αρχές προχώρησαν σε αναλύσεις γενετικού υλικού που βρέθηκε στη φούστα που φορούσε η γυναίκα όταν δέχτηκε την επίθεση. Το DNA διαπιστώθηκε ότι αντιστοιχούσε σε εκείνο τού Χίντλεϊ.
Τον περασμένο Νοέμβριο τού ασκήθηκε δίωξη και προφυλακίστηκε, αν και ο ίδιος αρνιόταν οποιαδήποτε ανάμιξη στο έγκλημα.
Ο τελευταίος είχε ήδη καταδικαστεί για δύο άλλους βιασμούς ηλικιωμένων γυναικών, το 1977. Αρχικά καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά η ποινή μειώθηκε μετά από έφεση σε επταετή φυλάκιση.
«Επί 58 χρόνια, αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα παρέμενε ανεξιχνίαστο και ο Ράιλαντ ΧίντλεΪ, ο άνθρωπος που τώρα ξέρουμε ότι ήταν ο υπεύθυνος, ξέφευγε από τη δικαιοσύνη» σχολίασε μια εκπρόσωπος της εισαγγελίας, η Σαρλότ Ριμ. «Αποδόθηκε δικαιοσύνη», πρόσθεσε.
Ο ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας, επιθεωρητής Ντέιβ Μάρτσαντ, δήλωσε: «Η βίαιη δολοφονία και ο βιασμός της Λουίζ Ντάνι εξιχνιάστηκαν μετά από σχεδόν έξι δεκαετίες. Η Λουίζ δέχτηκε επίθεση στο ίδιο της το σπίτι, όπου θα έπρεπε να είναι ασφαλής. Το γεγονός συγκλόνισε την κοινότητα και υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σήμερα στο Μπρίστολ και θυμούνται τον αντίκτυπο που είχε αυτό το φρικτό έγκλημα στην πόλη».
Και πρόσθεσε: «Ο Χέντλεϊ, ο οποίος έχει ένα αποτρόπαιο ιστορικό βίαιων σεξουαλικών επιθέσεων σε ηλικιωμένες γυναίκες, αντιμετωπίζει τώρα τη δικαιοσύνη για τον τρόμο που προκάλεσε στη Λουίζα το 1967. Ο Χέντλεϊ δεν εμφανίστηκε ποτέ στην αρχική έρευνα, καθώς ζούσε εκτός της περιοχής όπου διεξήχθησαν οι έρευνες από σπίτι σε σπίτι. Η οικογένεια της Λουίζα περίμενε πολύ καιρό για απαντήσεις, αλλά ελπίζουμε ότι η νέα έρευνα και η επιτυχής έκβασή της θα τους βοηθήσουν να νιώσουν ότι τελικά αποδόθηκε δικαιοσύνη και θα τους προσφέρει κάποια μορφή γαλήνης».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
