 |
|
|  Κυριακή 27/4
Διπλωματικός πυρετός στο Βατικανό για ουκρανικό και δασμούς
Συνάντηση Τραμπ με Ζελένσκι - Επαφές του Αμερικανού προέδρου με Φον ντερ Λάιεν, Μακρόν και Στάρμερ
POLITICΟ,zougla.gr
Ένας διπλωματικός πυρετός με σημαντικές συναντήσεις και επαφές κυριάρχησε χθες Σάββατο στο Βατικανό, καθώς ηγέτες από όλο τον κόσμο βρέθηκαν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Πάπα Φραγκίσκο.
Στο επίκεντρο τέθηκαν το ουκρανικό ζήτημα και η αναζήτηση λύσεων για την επίλυσή του, καθώς και το θέμα των δασμών, υπό τη σκιά του εμπορικού πολέμου των ΗΠΑ με την Κίνα.
Στην τελετή της κηδείας του Πάπα Φραγκίσκου, ο Ντόναλντ Τραμπ συναντήθηκε με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ενώ στο περιθώριο του κοσμοϊστορικού γεγονότος του αποχαιρετισμού στον 266ο Ποντίφικα, είχε επαφές με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τον Εμανουέλ Μακρόν και τον Κιρ Στάρμερ.
Το διπλωματικό παρασκήνιο στη Ρώμη, παρέπεμπε σε διεθνή σύνοδο Κορυφής, καθώς οι διεθνείς ηγέτες που συνέρρευσαν για το τελευταίο αντίο στον Πάπα Φραγκίσκο, βρήκαν την ευκαιρία, με πρώτον τον Ντόναλντ Τραμπ να εξετάσουν τις πιθανότητες για να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Η παρουσία τόσων πολλών παγκόσμιων ηγετών σε ένα μέρος, επισκίασε τους φόρους τιμής για τον Φραγκίσκο, όπως γράφει το Politico, καθώς η πλατεία του Αγίου Πέτρου έγινε ένα hotspot της «διπλωματίας υψηλού κινδύνου».
Καθώς ο καρδινάλιος Τζιοβάνι Μπατίστα Ρε διάβαζε μια ομιλία στον αείμνηστο Ποντίφικα, υπογραμμίζοντας τις ανθρωπιστικές του προσπάθειες και την ταπεινοφροσύνη του, οι δημοσιογράφοι σκαρφαλωμένοι στις κιονοστοιχίες της πλατείας του Αγίου Πέτρου, παρακολουθούσαν τις κινήσεις του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, με κάθε ευκαιρία.
Η ανακοίνωση του Τραμπ νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, ότι θα παρευρεθεί στην κηδεία του Πάπα, είχε προκαλέσει μια αναταραχή παρασκηνιακών ζυμώσεων από ηγέτες που ήλπιζαν να έρθουν σε επαφή με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, στο επίκεντρο μιας περιόδου εξαιρετικής γεωπολιτικής αναταραχής.
Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, ειδικά στην Ευρώπη, επιθυμούσαν να συναντήσουν και να προσελκύσουν τον Τραμπ, αφού στις αρχές Απριλίου επέβαλε δασμούς 10% σε όλες τις εισαγωγές των ΗΠΑ, δίνοντας στους εμπορικούς εταίρους 90 ημέρες για να διαπραγματευτούν συμφωνίες -και ένα κίνητρο για να αξιοποιήσουν στο έπακρο κάθε λεπτό στην άμεση τροχιά του Προέδρου.
Την ίδια στιγμή, η Ουκρανία και η Ρωσία φέρονται να πλησιάζουν σε συμφωνία για μια πιθανή κατάπαυση του πυρός, μετά από μήνες σκληρής έντονης μεσολάβησης της κυβέρνησης Τραμπ.
Χθες το πρωί, δημοσιογράφοι εντόπισαν τον Τραμπ να συνομιλεί ήσυχα με τον Ουκρανό Πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος αργότερα έκανε λόγο για μια «καλή συνάντηση», που πραγματοποιήθηκε στον απόηχο των φερόμενων ως παραγωγικών συνομιλιών την Παρασκευή μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας σχετικά με μια πιθανή συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μετά από περισσότερα από 3 χρόνια πολέμου στην Ουκρανία.
Ο Ζελένσκι χαρακτήρισε τη συνάντηση ως δυνητικά «ιστορική» και πρόσθεσε πως άνοιξε μια «αξιόπιστη και διαρκή ειρήνη» στην Ουκρανία, καθώς το γραφείο του δημοσίευσε μια φωτογραφία των δύο ηγετών να κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλο μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και να συζητούν με ενδιαφέρον.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
