 |
|
|  Κυριακή 27/4
ΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ
'Ενταση στα σύνορα Ινδίας και Πακιστάν
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Σε κλιμάκωση βρίσκονται τα τελευταία 24ωρα οι σχέσεις της Ινδίας με το Πακιστάν, μετά την επίθεση ενόπλων στο ινδικό Κασμίρ, τη φονικότερη εδώ και περίπου 20 χρόνια.
Μάλιστα οι ινδικές και οι πακιστανικές δυνάμεις αντάλλαξαν πυρά σ κατά μήκος των ντε φάκτο συνόρων ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν στο Κασμίρ, έπειτα από παρόμοιο περιστατικό που σημειώθηκε την Παρασκευή.
Ο Ινδικός Στρατός σημείωσε ότι «απρόκλητα» πυρά ελαφρών όπλων ερρίφθησαν από «πολλές» θέσεις του Πακιστανικού Στρατού «κατά μήκος της γραμμής ελέγχου στο Κασμίρ», τη νύχτα της Παρασκευής προς το Σάββατο.
«Οι ινδικές δυνάμεις αντέδρασαν με τον αρμόζοντα τρόπο κάνοντας χρήση ελαφρών όπλων», πρόσθεσε ο Ινδικός Στρατός στην ανακοίνωσή του, στην οποία διευκρίνισε ότι δεν υπάρχουν θύματα.
Η ένταση ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν, δύο πυρηνικές δυνάμεις και συμμαχικές χώρες των ΗΠΑ, κλιμακώθηκε ύστερα από φονική επίθεση που σημειώθηκε την Τρίτη στο ινδικό Κασμίρ.
Η Κυβέρνηση στο Νέο Δελχί κατηγορεί το Ισλαμαμπάντ ότι συνδέεται με την επίθεση αυτή στην Παχαλγκάμ, που στοίχισε τη ζωή σε 26 πολίτες, ενώ η Κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ απορρίπτει τις, όπως τις χαρακτηρίζει, «αβάσιμες» κατηγορίες της Ινδίας και «προειδοποιεί» ότι το Πακιστάν είναι «έτοιμο να υπερασπιστεί τον εαυτό του».
Μετά την επίθεση αυτή, οι δύο γειτονικές χώρες, που έχουν ήδη εμπλακεί τρεις φορές σε πόλεμο από το 1947, έχουν αρχίσει να υιοθετούν σειρά τιμωρητικών μέτρων η μία εναντίον της άλλης και αντιποίνων.
Ο Ινδικός Στρατός είχε ανακοινώσει ότι εξαπολύθηκαν για σύντομο χρονικό διάστημα πυρά ελαφρών όπλων από, σύμφωνα με τον ίδιο, το Πακιστάν, στα οποία είχε απαντήσει.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κάλεσε τις δύο χώρες να δείξουν «τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
