 |
|
|  Κυριακή 27/4
ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ "ΠΑΠΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ"
Τον αποχαιρέτισαν σχεδόν 400.000 πιστοί και 60 Αρχηγοί Κρατών και Βασιλείς
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Εγινε το Σάββατο η κηδεία και ο ενταφιασμός τού Πάπα Φραγκίσκου στο Βατικανό και την παρακολούθησαν σχεδόν 400.000 πιστοί, οι οποίοι κατέκλυσαν την πλατεία τού Αγίου Πέτρου.
Πατριάρχες, καρδινάλιοι, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι και ιερείς από όλον τον κόσμο βρέθηκαν στο Βατικανό στο πλαίσιο της νεκρώσιμης ακολουθίας.
Στο σημείο βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, η Ιταλίδα Πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, o Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο Ούγγρος Πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, o Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι, η Πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κ.α.
Η τελετή άρχισε στις 11 το πρωί του Σαββάτου παρουσία 50 ηγετών και 10 βασιλέων.
Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, τη διάσημη μεγάλη πλατεία μπροστά από τη Βασιλική στην πόλη του Βατικανού. Η λειτουργία ολοκληρώθηκε με προσευχές για τον Πάπα Φραγκίσκο και έτσι ο Πάπας θα «παραδοθεί» επίσημα στο Θεό. Αυτό σηματοδοτεί την έναρξη μιας περιόδου πένθους εννέα ημερών που ονομάζεται Novemdiales, με μια λειτουργία να τελείται κάθε μέρα στη μνήμη του.
Ο Φραγκίσκος επιθυμούσε μια λιγότερο πλούσια ταφή από την παραδοσιακή για τους Πάπες. Στη διαθήκη του ζητούσε να ταφεί στη Βασιλική της Αγίας Μαρίας στη Ρώμη, αντί στην κρύπτη της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, όπου έχουν αναπαυθεί πολλοί από τους προκατόχους του Πάπα. Η επιθυμία αυτή αποτελεί ρήξη με την παράδοση, καθιστώντας τον πρώτο Πάπα εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα που θάβεται εκτός Βατικανού. Ο Πάπας Φραγκίσκος θα γίνει ο πρώτος Πάπας μετά το Λέοντα ΙΓ’, ο οποίος πέθανε το 1903, που θα ταφεί έξω από το Βατικανό.
Μετά το πέρας της λειτουργίας ακολούθησε η νεκρική πομπή, που διένυσε απόσταση 6 χιλιομέτρων σε αργό βηματισμό για να μπορεί ο κόσμος να τον αποχαιρετίσει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
