 |
|
|  Kυριακή 12/5
ΘΑΥΜΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ
Άνδρας ανασύρθηκε ζωντανός, πέντε ημέρες μετά την κατάρρευση κτιρίου στη Νότια Αφρική-Toυλάχιστον 13 ανθρωποι σκοτώθηκαν και 39 εξακολουθούν να αγνοούνται
newsbeast.gr
Ένας άνθρωπος ανασύρθηκε χθες Σάββατο ζωντανός από τα ερείπια κτιρίου κατοικιών υπό κατασκευή το οποίο κατέρρευσε τη Δευτέρα στην πόλη Τζορτζ της Νότιας Αφρικής, ένα «θαύμα» που έγινε δεκτό με χειροκροτήματα από τους διασώστες.
«Είναι το θαύμα στο οποίο ελπίζαμε», ανακοίνωσε χθες ο επικεφαλής των τοπικών αρχών Άλαν Γουίντε στο Χ.
«Όταν κατεβήκαμε κοντά στην πλάκα (του μπετόν) την οποία είχαμε ανασύρει (…) ακούσαμε κάποιον στο εσωτερικό και διακόψαμε όλες τις δραστηριότητες των βαρέων μηχανημάτων», εξήγησε ο Κόλιν Ντέινερ επικεφαλής των επιχειρήσεων διάσωσης.
Οι διασώστες μίλησαν στον άνθρωπο αυτό, ο οποίος απάντησε, εξήγησε.
«Μας είπε ότι κάτι βαρύ είναι πάνω στα πόδια του και αυτό μας ανησύχησε καθώς είχε περάσει πολύ καιρό» κάτω από τα ερείπια, σημείωσε ο Ντέινερ.
Τελικά ο άνδρας απεγκλωβίστηκε έπειτα από πολλές ώρες προσπαθειών και διακομίστηκε στο νοσοκομείο.
Πρόκειται για τον 32χρονο Γκάμπριελ Γκουάμπε ο οποίος δήλωσε: «είμαι καλά τώρα (…) ώρα πάνε καλά, ευχαριστώ».
«Ο Γκουάμπε αναρρώνει καλά (…) δεν είχε παρά ελαφρά τραύματα», επεσήμαναν οι αρχές.
Τουλάχιστον 13 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την κατάρρευση αυτής της πολυκατοικίας τη Δευτέρα το απόγευμα στην πόλη Τζορτζ. Την ώρα του συμβάντος ομάδα 81 ανθρώπων βρισκόταν στο εργοτάξιο.
Έκτοτε σωστικά συνεργεία εργάζονταν ακατάπαυστα προσπαθώντας να εντοπίσουν επιζώντες. Συνολικά 29 άνθρωποι έχουν ανασυρθεί ζωντανοί από τα ερείπια, κάποιοι από τους οποίους με σοβαρά τραύματα. Ακόμη 39 εξακολουθούν να αγνοούνται.
Τα αίτια της κατάρρευσης παραμένουν άγνωστα. Η πολυκατοικία θα αποτελούνταν από 42 διαμερίσματα και είχε λάβει άδεια από τις τοπικές αρχές τον Ιούλιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
