 |
|
|  Πέμπτη 9/5
Σάρωσαν New York Times και Washington Post
Ανακοινώθηκαν τα βραβεία Πούλιτζερ 2024
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ανακοινώθηκαν τα βραβεία Πούλιτζερ για το 2024, που παραδοσιακά αποτελούν την ύψιστη διάκριση για την αμερικανική δημοσιογραφία.
New York Times (ΝΥΤ) και Washington Post (WP) σάρωσαν στη φετινή απονομή, αποσπώντας από τρία βραβεία, που δίνονται από ειδικό συμβούλιο του πανεπιστημίου Κολούμπια, το οποίο διαχειρίζεται το κληροδότημα που άφησε ο Τζόζεφ Πούλιτζερ στο εκπαιδευτικό ίδρυμα με το θάνατό του το 1911 με σκοπό να δίνονται τα συγκεκριμένα βραβεία και να δημιουργηθεί μια σχολή δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο.
Κατά την έναρξη της τελετής, το συμβούλιο απένειμε ειδική μνεία στο γενναίο έργο των Παλαιστινίων δημοσιογράφων που καλύπτουν τη σύγκρουση στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και στους συναδέλφους τους που πέθαναν ενώ εργάζονταν στο ρεπορτάζ στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Δεν παρέλειψε επίσης να υπογραμμίσει τις δύσκολες στιγμές που διέρχεται ο κλάδος της δημοσιογραφίας, αφού πέρυσι μόνο χάθηκαν 3.000 θέσεις εργασίας και 4.000 βιβλία λογοκρίθηκαν.
Το βραβείο «Δημόσιας Υπηρεσίας» (Public Service), το θεωρούμενο ως κορυφαίο μεταξύ των Πούλιτζερ, απονεμήθηκε στον ανεξάρτητο οργανισμό ερευνητικής δημοσιογραφίας ProPublica για την έρευνα και το ρεπορτάζ που πραγματοποίησε σχετικά με μια σειρά αμφιλεγόμενων οικονομικών ανταλλαγμάτων – όπως πολυτελή δώρα και ταξίδια – που έλαβαν μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ από πάμπλουτους επιχειρηματίες, ιδιαίτερα ο δικαστής Κλάρενς Τόμας. Μάλιστα, έπειτα από τις αποκαλύψεις, το Ανώτατο Δικαστήριο θέσπισε νέο κώδικα δεοντολογίας.
Στις υπόλοιπες κατηγορίες, οι ΝΥΤ επιβραβεύτηκαν για την κάλυψη της επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ τον Οκτώβριο και τον αποτυχημένο ρόλο των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών να προειδοποιήσουν για τα χτυπήματα, για τα ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Χάνα Ντράιερ σχετικά με την παράνομη εργασία παιδιών μεταναστών στις ΗΠΑ και τις κυβερνητικές αποτυχίες που τη διαιωνίζουν, καθώς και για το εξαιρετικό και αμερόληπτο πορτρέτο μιας οικογένειας που πρόσφερε η συνεργάτης των ΝΥΤ Κέιτι Ένγκελχαρτ για τη «νομική και συναισθηματική μάχη» που δίνει ενάντια στα προβλήματα άνοιας της μητέρας.
Η WP είδε τη συντακτική της ομάδα να βραβεύεται για μια έρευνα σχετικά με το ημιαυτόματο τουφέκι AR-15, που χρησιμοποιείται συχνά σε μαζικούς πυροβολισμούς στις ΗΠΑ. Επίσης βραβεύτηκαν οι στήλες που έγραψε στην εφημερίδα ο φυλακισμένος ακτιβιστής Βλαντίμιρ Καρα-Μούρζα, «με μεγάλο προσωπικό κίνδυνο από το κελί του στη Ρωσία, όπου προειδοποιεί για τις συνέπειες της διαφωνίας στη χώρα», καθώς και μια σειρά άρθρα για το πώς τα αυταρχικά καθεστώτα χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να καταστείλουν τους αντιπάλους τους.
Το πρακτορείο Reuters κέρδισε δύο βραβεία για θέματα που παρουσίασε σχετικά τις ανησυχητικές πρακτικές των εταιρειών που ελέγχει ο Έλον Μασκ, όπως η Tesla και η SpaceX, καθώς και τη φωτογραφική κάλυψη του πολέμου στη Γάζα.
Άλλα δύο βραβεία απονεμήθηκαν στο περιοδικό The New Yorker για θέματα που δημοσίευσε σχετικά με τις νομικές συνέπειες του εγκλήματος της δολοφονίας στον αφροαμερικανικό πληθυσμό καθώς και για την εικονογράφηση μιας οπτικής ιστορίας του Medar de la Cruz για τη φυλακή της νήσου Ρίκερς στη Νέα Υόρκη, η οποία «εξανθρωπίζει τους κρατούμενους».
Το πρακτορείο Associated Press βραβεύτηκε για το φωτογραφικό ρεπορτάζ που παρουσίασε σχετικά με τις διαδρομές που ακολουθούν οι Κολομβιανοί μετανάστες στην πορεία τους με στόχο να φτάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ένα τοπικό διαδικτυακό μέσο ενημέρωσης της Καλιφόρνια, το Lookout Santa Cruz, διακρίθηκε στην κατηγορία του για την κάλυψη των πλημμυρών του Ιανουαρίου του 2023 στην περιοχή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
