 |
|
|  Παρασκευή 15/3
Ξεχωριστό έγκλημα θεωρείται πλέον η γυναικοκτονία στην Κροατία
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η Βουλή της Κροατίας ενέκρινε την Πέμπτη τροπολογίες στον ποινικό κώδικα προκειμένου η γυναικοκτονία να εγγραφεί ως ξεχωριστό έγκλημα, καθιστώντας την Κροατία την τρίτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δίνει νομικό καθεστώς στις δολοφονίες γυναικών λόγω του φύλου τους.
Πριν από την Κροατία, μόνο η Κύπρος και η Μάλτα το είχαν κάνει.
“Με αυτές τις αλλαγές προστατεύουμε το δικαίωμα, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των γυναικών και στέλνουμε το μήνυμα πως η βία σε βάρος των γυναικών είναι απαράδεκτη”, είχε δηλώσει στα τέλη Φεβρουαρίου ο Κροάτης συντηρητικός πρωθυπουργός Αντρέι Πλένκοβιτς, παρουσιάζοντας την πρόταση νόμου.
Το κείμενο που εγκρίθηκε προβλέπει ποινές φυλάκισης από 10 έως 40 έτη, την πιο βαριά ποινή της κροατικής νομοθεσίας.
Οι αλλαγές του ποινικού κώδικα εγκρίθηκαν με 77 βουλευτές να ψηφίζουν υπέρ, ενώ 60 ψήφισαν κατά, ανέφερε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Hina.
Σύμφωνα με τοπικές ΜΚΟ, η Κροατία είναι η τρίτη χώρα της ΕΕ όσον αφορά το ποσοστό των γυναικοκτονιών στον συνολικό αριθμό των κατοίκων.
Το 2022, 2.300 γυναίκες σκοτώθηκαν στην Ευρώπη από τον σύντροφό τους ή από μέλη της οικογένειάς τους, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ. Στην Κροατία των 3,8 εκατομμυρίων κατοίκων, 13 γυναίκες σκοτώθηκαν το 2022 — 12 από αυτές από ένα συγγενικό τους πρόσωπο, και εννέα το 2023.
Το κοινοβούλιο είχε αποφασίσει να προτείνει το κείμενο αυτό μετά τη δολοφονία τον Σεπτέμβριο της Μιχαέλα Μπέρακ, μιας 20άχρονης φοιτήτριας Νομικής, η οποία δολοφονήθηκε από έναν αστυνομικό με τον οποίο είχε μια σύντομη σχέση.
Ο θάνατός της προκάλεσε έντονη συζήτηση για τα κενά ενός συστήματος που έχει επιφορτιστεί να προστατεύει τα θύματα, στη νομοθεσία. Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα διεκδικώντας δικαιοσύνη για τη Μιχαέλα και την εγγραφή της γυναικοκτονίας στον νόμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
