 |
|
|  Σάββατο 17/2
ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΛΕΞΕΪ ΝΑΒΑΛΝΙ
Ηταν ο Νο 1 αντίπαλος τού Πούτιν και κρατούνταν στις φυλακές
TASS,zougla.gr
Ο υπ’ αριθμόν 1 αντίπαλος του Κρεμλίνου, Αλεξέι Ναβάλνι, πέθανε την Παρασκευή στη φυλακή του Αρκτικού Κύκλου όπου εξέτιε 19ετή ποινή, ανακοίνωσαν οι ρωσικές σωφρονιστικές αρχές.
Η επίσημη ανακοίνωση αναφέρει τα εξής: «Στις 16 Φεβρουαρίου 2024, στο σωφρονιστικό κέντρο N°3, ο κρατούμενος A. Navalny αισθάνθηκε αδιαθεσία έπειτα από περίπατο και σχεδόν αμέσως έχασε τις αισθήσεις του. Οι ιατροί του ιδρύματος έφτασαν αμέσως και κλήθηκε ιατρική ομάδα έκτακτης ανάγκης. Έγιναν όλα τα απαραίτητα μέτρα ανάνηψης, αλλά δεν απέδωσαν θετικά αποτελέσματα. Οι γιατροί των επειγόντων περιστατικών επιβεβαίωσαν τον θάνατο του καταδικασθέντος. Τα αίτια του θανάτου του τελούν υπό εξακρίβωση».
Ο επικριτής του Κρεμλίνου είχε τεθεί σε απομόνωση πριν λίγες ημέρες για 10 ημέρες, σε φυλακή στην Αρκτική, επειδή δεν δήλωσε το όνομά του με τον προσήκοντα τρόπο σε φρουρό, όπως έχε δηλώσει η εκπρόσωπός του.
Ο 47χρονος Ναβάλνι, πρώην δικηγόρος που έγινε γνωστός πριν από 10 και πλέον χρόνια σατιρίζοντας την ελίτ του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και διατυπώνοντας κατηγορίες για εκτεταμένη διαφθορά, βρισκόταν σε φυλακή περίπου 60 χλμ. βόρεια του Αρκτικού Κύκλου.
Η Κίρα Γιάρμις, η εκπρόσωπός του, είχε δηλώσει τον προηγούμενο μήνα στην πλατφόρμα Χ ότι ήταν η 25η φορά που ο Ναβάλνι τέθηκε σε απομόνωση και ότι είχε περάσει 283 ημέρες σε τέτοιες συνθήκες.
Ο Ναβάλνι, που είχε καταδικαστεί να παραμείνει στη φυλακή έως την ηλικία των 74 ετών για κατηγορίες που υποστήριζε ότι είναι κατασκευασμένες και είχαν στόχο να τον κρατήσουν μακριά από τα πολιτικά δρώμενα, είχε αναφέρει ότι εξαναγκαζόταν να ακούει έναν τραγουδιστή της ποπ, υποστηρικτή του Πούτιν, κάθε πρωί στις πέντε, αφού πρώτα άκουγε τον ρωσικό εθνικό ύμνο.
Σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν πληροφορήθηκε τον θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι νωρίς το μεσημέρι της Παρασκευής .
Παράλληλα, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε ότι οι ρωσικές σωφρονιστικές αρχές προχωρούν σε όλους τους απαραίτητους ελέγχους σχετικά με τον θάνατο του φυλακισμένου αντιφρονούντα, αλλά δεν έχει άλλες πληροφορίες για το θέμα.
Ποιος ήταν ο No 1 αντίπαλος τού Κρεμλίνου
Ο Αλεξέι Ναβάλνι γεννήθηκε το 1976 κοντά στη Μόσχα και ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
Με την πολιτική άρχισε να ασχολείται ενεργά στις αρχές του 21ου αιώνα, αρχικά μέσα από το φιλοευρωπαϊκό φιλελεύθερο κόμμα Yabloko από το οποίο ωστόσο εκδιώχθηκε μερικά χρόνια αργότερα ως «ακραίος».
Την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ο Ναβάλνι χαρακτηρίστηκε ως «εθνικιστής». Ο ίδιος αργότερα απολογήθηκε για κάποιες από τις θέσεις που είχε εκφράσει κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου.
Από το 2010 και έπειτα, ο Ναβάλνι άρχισε να ερευνά και να δημοσιεύει στο διαδίκτυο στοιχεία για υποθέσεις κρατικής-κυβερνητικής διαφθοράς, προκαλώντας έτσι την ενόχληση της ρωσικής ηγεσίας. Τον Δεκέμβριο του 2011 πήρε μέρος σε διαδηλώσεις κατά του Πούτιν και συνελήφθη, καταλήγοντας για περίπου δύο εβδομάδες στη φυλακή.
Απτόητος, ο ίδιος συνέχισε την αντιπολιτευτική του δράση βάζοντας στο στόχαστρο υποθέσεις κρατικής διαφθοράς μέσω της μη-κυβερνητικής οργάνωσης Anti-Corruption Foundation (FBK), την οποία ο ίδιος ίδρυσε το 2011.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
