 |
|
|  Παρασκευή 16/2
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
Κατάσκοπος τής KGB ήταν διευθυντής τού περιοδικού «L' Express»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Σαν βόμβα έσκασε την Πέμπτη στα γαλλικά ΜΜΕ η αποκάλυψη του περιοδικού «L' Express» ότι ο διευθυντής του τη δεκαετία του 1970, Philippe Grumbach - με το ψευδώνυμο «Brok» - ήταν κατάσκοπος των μυστικών υπηρεσιών της Σοβιετικής Ένωσης.
«Ένας λαμπρός δημοσιογράφος. Αλλά και ένας προδότης της Γαλλίας που επί τριάντα πέντε χρόνια δούλευε για την KGB»: το περιοδικό «L'Express» αποκαλύπτει ότι ο άνθρωπος που είχε τα ηνία του τη δεκαετία του 1970, Philippe Grumbach, ήταν Ρώσος κατάσκοπος.
Το οικείο περιβάλλον του επιβεβαίωσε αυτή την μυστική σχέση στο περιοδικό «L’Express». Ο Grumbach «κινούνταν στο στενό περιβάλλον του Φρανσουά Μιτεράν και τον Ζισκάρ ντ' Εστέν και, εν αγνοία όλων, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους σοβιετικούς κατασκόπους της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας», λέει ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Étienne Girard, ο οποίος μαζί με την Anne Marion, συνυπογράφουν την πολυετή έρευνα που διεξήχθη στα αρχεία της KGB, γράφει η εφημερίδα «Le Figaro».
Ο Philippe Grumbach απεβίωσε το 2003, σε ηλικία 79 ετών. «Ήταν αδύνατο να μην αποκαλυφθεί αυτή η γκρίζα περιοχή μέσα σε ένα περιοδικό, από τον Jean-Jacques Servan-Schreiber έως τον Jean-François Revel, από τον François Mauriac έως τον Raymond Aron, που ανέκαθεν προσπαθούσαν να καταπολεμήσουν τον ολοκληρωτισμό της ουτοπίας και τις καταστροφές του κομμουνισμού», γράφουν οι Étienne Girard και Éric Chol, διευθυντές σύνταξης στο editorial του περιοδικού.
Ο Philippe Grumbach είχε αναλάβει αρχισυντάκτης από το 1956 έως το 1960, προτού γίνει διευθυντής σύνταξης το 1974. Ήταν επίσης διευθυντής σύνταξης στο Γαλλικό Πρακτορείο Τύπου από το 1946 έως το 1948.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα στην εφημερίδα «Libération» - τότε Paris-Presse -l'Intransigeant- εντάχθηκε στο περιοδικό «L'Express», το 1954 ως συντάκτης. Το 1965, έγινε εκδότης του γαλλικού περιοδικού «Pariscope» και εν συνεχεία, του «Crapouillot».
To επόμενο βήμα του ήταν να επιστρέψει στο περιοδικό «L'Express» όπου, από το 1971, κατείχε τις θέσεις του πολιτικού διευθυντή, του αρχισυντάκτη και εν συνεχεία του διευθυντή σύνταξης. Έγινε μέλος του Ανώτατου Οπτικοακουστικού Συμβουλίου (1977-1981), παραγωγός ταινιών και το 1984, επέστρεψε στον Τύπο επιλέγοντας την εφημερίδα «Le Figaro».
Ήταν κατάσκοπος «από ιδεολογία» και μετά «από γούστο για χρήματα;» διερωτάται η νυν διεύθυνση σύνταξης του περιοδικού «L’Express».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
