 |
|
|  Τετάρτη 13/12
COP28
Οι χώρες όλου τού κόσμου ενέκριναν ιστορική συμφωνία για τα ορυκτά καύσιμα
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Οι χώρες όλου του κόσμου ενέκριναν ομόφωνα στην COP28 στο Ντουμπάι
απόφαση που καλεί σε μια “μετάβαση” προς την εγκατάλειψη των ορυκτών
καυσίμων, για πρώτη φορά στην ιστορία των διασκέψεων του ΟΗΕ για το
κλίμα.
Ήδη από την έναρξη της συνεδρίασης της ολομέλειας για το κλείσιμο της
διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα, οι αντιπρόσωποι υιοθέτησαν την απόφαση
που είχαν προετοιμάσει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, γεγονός που
προκάλεσε παρατεταμένα χειροκροτήματα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα.
Η συμφωνία που εγκρίθηκε στο Ντουμπάι ,έπειτα από δύο εβδομάδες
σκληρών διαπραγματεύσεων, έχει στόχο να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα
στους επενδυτές και αυτούς που χαράσσουν πολιτική ότι ο κόσμος είναι
τώρα ενωμένος στη βούληση να διαρρήξει τους δεσμούς του με τα ορυκτά
καύσιμα, κάτι το οποίο οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν την τελευταία
βάσιμη ελπίδα για να αποσοβηθεί η κλιματική καταστροφή.
Πρόκειται για «ιστορική απόφαση για να επιταχυνθεί η κλιματική δράση»,
δήλωσε ο Σουλτάν αλ Τζάμπερ, ο πρόεδρος της διάσκεψης αυτής του ΟΗΕ
και επικεφαλής της πετρελαϊκής εταιρείας των Ηνωμένων Αραβικών
Εμιράτων Adnoc.
«Έχουμε μια διατύπωση για τα ορυκτά καύσιμα στην τελική συμφωνία, για
πρώτη φορά», πρόσθεσε, προκαλώντας νέα χειροκροτήματα.
«Οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι γι’αυτήν την ιστορική επιτυχία και τα
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η χώρα μου, είναι υπερήφανη για τον ρόλο τους
στην επίτευξή της», πρόσθεσε.
«Φεύγουμε από το Ντουμπάι με ψηλά το κεφάλι», συνέχισε, ενώ
διευκρίνισε ότι οι σχεδόν 200 χώρες που μετείχαν στη διάσκεψη
ενέκριναν ένα «ιστορικό πακέτο» μέτρων που προσφέρουν ένα «ρωμαλέο
σχέδιο» για να συνεχίσει να είναι εφικτός ο στόχος της συγκράτησης της
ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με
την προβιομηχανική εποχή.
«Παραδώσαμε μια αλλαγή παραδείγματος που έχει τη δυναμική να
επαναπροσδιορίσει τις οικονομίες μας», σημείωσε επίσης λίγο μετά την
έγκριση της συμφωνίας στη συνεδρίαση για το κλείσιμο της COP28 στο
Ντουμπάι.
Ο Αλ Τζάμπερ ολοκλήρωσε την ομιλία του εφιστώντας την προσοχή των
εθνών στο εξής: «Μια συμφωνία είναι καλή αν εφαρμοστεί. Είμαστε αυτό
που κάνουμε, όχι αυτό που λέμε».
«Είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος ενώνεται γύρω από ένα τέτοιο σαφές
κείμενο για την ανάγκη για μετάβαση προς την εγκατάλειψη των ορυκτών
καυσίμων», δήλωσε ο Νορβηγός Υπουργός Εξωτερικών Έσπεν Μπαρθ Έιντε για
τη συμφωνία. «Ήταν ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Επιτέλους τον
αντιμετωπίζουμε κατά πρόσωπο», σημείωσε.
Πάνω από 100 χώρες άσκησαν έντονες πιέσεις για σκληρή γλώσσα στη
συμφωνία της COP28 που να αναφέρεται σε «σταδιακή κατάργηση»της χρήσης
πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα, αλλά προσέκρουσαν στην ισχυρή
αντίθεση τού υπό τη Σαουδική Αραβία οργανισμού πετρελαιοεξαγωγικών
χωρών OPEC, ο οποίος επιχειρηματολογούσε ότι ο κόσμος μπορεί να
μειώσει τις εκπομπές των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του
θερμοκηπίου χωρίς να αποφύγει συγκεκριμένα καύσιμα.
Μετά την επίτευξη της συμφωνίας αυτής, οι χώρες αναλαμβάνουν την
ευθύνη για την τήρησή της μέσω εθνικών πολιτικών και επενδύσεων.
Η συμφωνία καλεί για «μετάβαση προς την απομάκρυνση από τα ορυκτά
καύσιμα στα ενεργειακά συστήματα με έναν δίκαιο, τακτικό και ισότιμο
τρόπο (…) ώστε να επιτευχθούν καθαρά μηδενικές (εκπομπές) ως το 2050
σε συμφωνία με την επιστήμη».
Επίσης ζητεί τριπλασιασμό των δυνατοτήτων των ανανεώσιμων πηγών
ενέργειας παγκοσμίως ως το 2030, επιταχύνοντας τις προσπάθειες για τη
μείωση του άνθρακα και επιταχύνοντας τεχνολογίες, όπως η δέσμευση και
η αποθήκευση άνθρακα, η οποία μπορεί να «καθαρίσει» βιομηχανίες που
είναι δύσκολο να απαλλαγούν από τον άνθρακα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
