 |
|
|  Δευτέρα 13/11
UNICEF
Τα παιδιά τής νότιας Ασίας πλήττονται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα από την έλλειψη νερού
AΠΕ-ΜΠΕ
Στη νότια Ασία βρίσκεται ο μεγαλύτερος αριθμός παιδιών παγκοσμίως που είναι αντιμέτωπα με μεγάλη έλλειψη νερού, η οποία επιδεινώνεται λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ανακοίνωσε σήμερα η Unicef.
«Στη νότια Ασία 347 εκατ. παιδιά κάτω των 18 ετών είναι εκτεθειμένα σε σοβαρή ή εξαιρετικά σοβαρή έλλειψη νερού, δηλαδή ο μεγαλύτερος αριθμός σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου», επεσήμανε η υπηρεσία του ΟΗΕ σε έκθεσή της.
Σε αυτή την περιοχή- που περιλαμβάνει οκτώ χώρες: το Αφγανιστάν, το Μπανγκλαντές, το Μπουτάν, την Ινδία, το Νεπάλ, τις Μαλδίβες, το Πακιστάν και τη Σρι Λάνκα-ζει περισσότερο από το ένα τέταρτο των παιδιών παγκοσμίως.
«Η κλιματική αλλαγή διαταράσσει τα μετεωρολογικά μοτίβα και τις βροχοπτώσεις, γεγονός που προκαλεί αβεβαιότητα στη διαθεσιμότητα νερού», εξήγησε η Unicef.
Στην έκθεσή της η υπηρεσία του ΟΗΕ αναφέρεται στην κακή ποιότητα νερού, στην έλλειψη νερού και την κακή διαχείριση, όπως η υπερβολική άντληση νερού από τον υδροφόρο ορίζοντα, την ώρα που η κλιματική αλλαγή περιορίζει τις ποσότητες με τις οποίες αυτός τροφοδοτείται.
«Όταν ξεραίνονται τα πηγάδια των χωριών, επηρεάζονται τα σπίτια, τα κέντρα υγείας και τα σχολεία», τόνισε.
«Με ένα ολοένα και πιο απρόβλεπτο κλίμα, η έλλειψη νερού αναμένεται να επιδεινωθεί για τα παιδιά της νότιας Ασίας», εκτίμησε η Unicef.
Στη διάρκεια της διάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP28), που θα διεξαχθεί τον Δεκέμβριο στο Ντουμπάι, η Unicef θα ζητήσει από τους παγκόσμιους ηγέτες «να διασφαλίσουν έναν βιώσιμο πλανήτη».
«Το πόσιμο νερό είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα», τόνισε ο Σαντζάι Ουιζεσεκέρα αξιωματούχος της Unicef για τη νότια Ασία.
«Παρ’ όλα αυτά, εκατομμύρια παιδιά στη νότια Ασία δεν έχουν αρκετό (νερό) να πιουν σε μια περιοχή που πλήττεται από πλημμύρες, ξηρασίες και άλλα ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία προκαλούνται ολοένα και συχνότερα λόγω της κλιματικής αλλαγής», πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
