 |
|
|  Πέμπτη 5/10
Δεν πρόκειται για κλοπή,κάποιοι απο "μέσα" το πήραν,λένε οι παραγωγοί
ΠΩΣ ΕΚΑΝΕ "ΦΤΕΡΑ" ΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ;
ΕΡΤ,protothema.gr
Οι δεκάδες τόνοι ελαιολάδου,που "χάθηκαν μυστηριωδώς" απο αποθήκη Συνεταιρισμού στην Χαλκιδική, δεν θα μπορούσαν να εξαφανιστούν μέσα σε μια νύχτα, υποστηρίζει η πλευρά τών ελαιοπαραγωγών.
Οι παραγωγοί κάνουν λόγο για 52 τόνους λαδιού που έκαναν «φτερά», ενώ ο Συνεταιρισμός υποστηρίζει ότι εκλάπησαν 37 τόνοι ελαιόλαδου από τις αποθήκες. Το σίγουρο είναι ότι ζημιά ανέρχεται από 370.000 ευρώ μέχρι και μισό εκατομμύριο. Ο δικηγόρος των θυμάτων, Αθανάσιος Γιοβανούδας, μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ «Συνδέσεις» σήμερα το πρωί απορρίπτει την «κλοπή» και κάνει λόγο για υπεξαίρεση.
«Επειδή οι εντολείς μου ως ελαιοπαραγωγοί έχουν πείρα, λένε ότι είναι αδιανόητο μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο αυτή η ποσότητα να μεταφερθεί χωρίς να ακούσει κάποιος γείτονας το παραμικρό. Εμείς έχουμε την άποψη ότι υπάρχει το αδίκημα της υπεξαίρεσης του λαδιού. Έχει πουληθεί σε αγνώστους» τόνισε χαρακτηριστικά.
«Τη Δευτέρα πολλοί ελαιοπαραγωγοί τους οποίους εκπροσωπώ, πήγαν στο συνεταιρισμό να πάρουν λάδι της προηγούμενης σοδειάς που είχαν αποθηκευμένο στον συνεταιρισμό και βρήκαν τις δεξαμενές άδειες» εξήγησε και σημείωσε ότι ο χώρος φυλασσόταν και υπήρχαν και μόνιμοι επιστάτες.
«Την επόμενη μέρα, την Τρίτη, μέλη του Δ. Σ του Συνεταιρισμού κατήγγειλαν ότι το λάδι κλάπηκε εντός Σαββατοκύριακου. Όμως με αυτή τη θέση δεν συμφωνούν οι ελαιοπαραγωγοί, διότι θεωρούν ότι το λάδι μέσω του συνεταιρισμού ή με κάποιο τρόπο άλλο διακινήθηκε στην αγορά και λόγω της ακαρπίας φέτος, δεν μπόρεσαν να καλύψουν την ποσότητα που έλειπε μέσα από το συνεταιρισμό» πρόσθεσε.
«Ο χώρος του συνεταιρισμού είναι μέσα στον οικισμό Πολυγύρου με σπίτια σε πολύ κοντινή απόσταση. Κανένας γείτονας δεν αντιλήφθηκε το παραμικρό που αν πηγαινοέρχονταν βυτιοφόρα στην περιοχή όλο το Σαββατοκύριακο και κουβαλούσαν τόσους τόνους λάδι θα γίνονταν αντιληπτοί από τους γείτονες» συνέχισε ο κ. Γιοβανούδας τονίζοντας ότι υπήρχαν και παλιά καταγγελίες από ελαιοπαραγωγούς ότι υπήρξε και πέρσι αυτό το ίδιο φαινόμενο με λιγότερους τόνους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
