 |
|
|  Κυριακή 17/9
New York Times
Η Καλιφόρνια προσέφυγε στη δικαιοσύνη κατά τών μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών
NYT,zougla.gr
Η πολιτεία της Καλιφόρνιας προσέφυγε στη δικαιοσύνη σε βάρος μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών, περιλαμβανομένων των Exxon Mobil Corp, Shell PLC και Chevron Corp, κατηγορώντας τις ότι υποβάθμισαν τους κινδύνους που δημιουργούνται από τα ορυκτά καύσιμα, ανέφεραν οι New York Times.
Στην αγωγή, η οποία στρέφεται επίσης εναντίον των εταιρειών BP και ConocoPhillips, υποστηρίζεται πως οι ενέργειες αυτών των γιγάντων του ενεργειακού τομέα έχουν προκαλέσει ζημιά δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων και οι εταιρείες κατηγορούνται ότι εξαπάτησαν το κοινό, αναφέρεται στο δημοσίευμα.
«Επί περισσότερο από πενήντα χρόνια, οι Big Oil (σ.σ.: το σύνολο των γιγάντων του τομέα) μας έλεγαν ψέματα, κρύβοντας το γεγονός πως ήξεραν από καιρό πόσο τα ορυκτά καύσιμα που παρήγαν ήταν επικίνδυνα για τον πλανήτη μας», δήλωσε ο κυβερνήτης της πολιτείας Γκάβιν Νιούσομ σε ανακοίνωσή του.
«Η Καλιφόρνια αναλαμβάνει δράση για να λογοδοτήσουν οι μεγάλοι ρυπαντές», πρόσθεσε επιβεβαιώνοντας τις αγωγές.
Κατηγορούμενη στην αγωγή είναι επίσης η εμπορική ένωση της πετρελαϊκής βιομηχανίας American Petroleum Institute. Η Καλιφόρνια επιδιώκει να δημιουργθεί ένα ταμείο που θα πληρώνει για μελλοντικές ζημιές οι οποίες προκαλούνται από καταστροφές στην πολιτεία που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή.
Αυτή η προσφυγή στη δικαιοσύνη έρχεται έπειτα από δεκάδες αγωγές που έχουν κατατεθεί τα τελευταία χρόνια κατά της βιομηχανίας των ορυκτών καυσίμων από πολιτείες και δήμους σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το American Petroleum Institute και πετρελαϊκές εταιρείες έχουν δηλώσει σε απάντηση σ’ αυτές τις αγωγές πως οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα πρέπει να έρθουν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και το Κογκρέσο, όχι από τις διάφορες αποφάσεις δικαστηρίων ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
