 |
|
|  Τρίτη 4/7
Δεν ήταν ατύχημα η μοιραία πτώση γιου και μητέρας από πλοίο στη Βαλτική,ενω ταξίδευαν απο την Σουηδία στην Πολωνία, λένε οι Αρχές
Reuters,protothema.gr
Ο θάνατος μιας Πολωνής και του 7χρονου γιου της , μετά την πτώση τους από πλοίο στη Βαλτική Θάλασσα το οποίο ταξίδευε από τη Σουηδία στην Πολωνία, δεν ήταν ατύχημα, σύμφωνα με προκαταρκτική έρευνα των δανικών Aρχών.
Η υπόθεση διερευνάται ως πιθανή δολοφονία, δήλωσαν οι σουηδικές εισαγγελικές Αρχές.
Η υπόθεση είχε παραδοθεί στην αστυνομία, τον εισαγγελέα και τη δανική ναυτιλιακή Αρχή για περαιτέρω έρευνα. Οι δανικές Αρχές ερευνούν την υπόθεση επειδή το πλοίο Stena Spirit έπλεε υπό δανική σημαία.
Υπενθυμίζεται ότι οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι το αγόρι είχε πέσει και η μητέρα του πήδηξε για να το σώσει, αλλά το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας λέγεται ότι δεν ταιριάζει με αυτή την εκδοχή των γεγονότων. Το σουηδικό πλοίο Stena Spirit είχε 310 επιβάτες και βρισκόταν στη μέση του ταξιδιού του προς την Γκντίνια της Πολωνίας από την Καρλσκρόνα της Σουηδίας όταν σημειώθηκε το περιστατικό.
«Η έρευνά μας έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν επρόκειτο για ατύχημα», δήλωσε τη Δευτέρα στο Reuters ο Oessur Jarleivson Hilduberg, επικεφαλής της δανικής Αρχής διερεύνησης ναυτικών ατυχημάτων. Η προκαταρκτική έρευνα είχε συλλέξει στοιχεία από βίντεο, φωτογραφίες και μάρτυρες, δήλωσε ο Hilduberg.
Η σουηδική αστυνομία απηύθυνε έκκληση στους επιβάτες του πλοίου ζητώντας πληροφορίες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν πώς συνέβη η τραγωδία.
Εκπρόσωπος της σουηδικής ναυτιλιακής διοίκησης δήλωσε ότι το παιδί έπεσε από ύψος περίπου 20 μέτρων. «Αρχικά λάβαμε μια αναφορά ότι ένα άτομο είχε πέσει στη θάλασσα, στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι ήταν δύο», δήλωσε ο Lars Blom, επικεφαλής των επιχειρήσεων διάσωσης στο κέντρο διάσωσης της.
Πλοία και ελικόπτερα από τη Σουηδία και από μονάδες του ΝΑΤΟ που βρίσκονταν στην περιοχή συνέδραμαν στην επιχείρηση διάσωσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
