 |
|
|  Κυριακή 9/4
Μυστήριο στο Ιράν
Δεκάδες μαθήτριες δηλητηριάσθηκαν σε σχολεία
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Δεκάδες κορίτσια δηλητηριάσθηκαν το Σάββατο σε πολλά σχολεία στο Ιράν που συγκλονίζεται εδώ και τέσσερις μήνες από μυστηριώδη υπόθεση δηλητηρίασης μαθητριών, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Από το τέλος του Νοεμβρίου, πολλά σχολεία του Ιράν, στην πλειονότητά τους σχολεία θηλέων , πλήττονται από αιφνίδιες δηλητηριάσεις από εισπνοή αερίων ή από άλλες τοξικές ουσίες, που προκαλούν αδιαθεσία και λιποθυμία και σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτούν νοσηλεία.
Ο επικεφαλής της εθνικής επιτροπής έρευνας για την υπόθεση, ο βουλευτής Χαμίντρεζά Καζέμι, ανακοίνωσε από την κρατική τηλεόραση ότι το τελικό πόρισμα για το υπόθεση θα δημοσιευθεί σε δύο εβδομάδες.
Τουλάχιστον «60 μαθήτριες δηλητηριάσθηκαν το Σάββατο σε σχολείο θηλέων», στην επαρχία του Χουζεστάν, μετέδωσε το πρακτορείο Iribnews επικαλούμενο τοπικό αξιωματούχο. Μαθήτριες δηλητηριάσθηκαν επίσης σε έξι σχολεία πόλης του βορειοδυτικού Ιράν», σύμφωνα με την ίδια πηγή, ενώ άγνωστος αριθμός μαθητριών υπήρξαν θύματα δηλητηρίασης από αέριο σε δημοτικό σχολείο το δυτικό Αζερμπαϊτζάν.
Σύμφωνα με επίσημο απολογισμό της 7ης Μαρτίου «περισσότερες από 5.000 μαθήτριες είχαν δηλητηριασθεί σε 230 εκπαιδευτικά ιδρύματα στις 25 από τις 31 επαρχίες του Ιράν. Τα περιστατικά σταμάτησαν στις αρχές του Μαρτίου μετά την ανακοίνωση δεκάδων συλλήψεων, αλλά επαναλήφθηκαν τρεις εβδομάδες αργότερα.
Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν αγιατολάχ Χαμενεΐ είχε ζητήσει στις 6 Μαρτίου την επιβολή αυστηρών ποινών, μέχρι και της θανατικής ποινής, κατά όσων κριθούν ένοχοι.
Τα περιστατικά ξεκίνησαν δύο μήνες μετά την έναρξη του κινήματος διαμαρτυρίας που πυροδότησε στο Ιράν ο θάνατος στις 16 Σεπτεμβρίου της Μάχσα Αμίνι, της 22χρονης που είχε συλληφθεί από την αστυνομία ηθών του Ιράν που αστυνομεύει την επιβολή των ενδυματολογικών απαγορεύσεων που επιφυλάσσει στις γυναίκες η Ισλαμική Δημοκρατία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
