Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tρίτη 7/2

Kλείνει ...6 θέσεις στα αεροπλάνα

Η ψηλότερη γυναίκα περιγράφει τη ζωή της



iefimerida.gr

Είναι μια πανύψηλη γυναίκα με ύψος κάτι παραπάνω από 2 μέτρα και 13 εκατοστά και είναι αναγκασμένη να ζει μια πολύ διαφορετική ζωή σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Πρόκειται για την ψηλότερη γυναίκα στον κόσμο, η οποία αποκαλύπτει πώς είναι η ζωή της, από το να αγοράζει φορέματα για να τα φοράει ως τοπάκια μέχρι να κλείνει έξι θέσεις σε αεροπλάνο για να πετάξει. Πίσω από όλα αυτά, βέβαια, κρύβεται μια σπάνια γενετική κατάσταση. Η τουρκικής καταγωγής Rumeysa Gelgi κατέχει για το 2023 το Ρεκόρ Γκίνες ως η ψηλότερη γυναίκα στον κόσμο, αλλά δήλωσε ότι η ζωή της δεν ήταν ένα «εύκολο ταξίδι». Μιλώντας στο 7Life, η 26χρονη μίλησε για το πώς χρειάζεται να κάνει έπιπλα κατά παραγγελία, τα ταξίδια με το αυτοκίνητο είναι «αδύνατα» και πώς πέτυχε το όνειρό της να μετακομίσει στην Αμερική, κλείνοντας πολλές θέσεις για να καταφέρει να πετάξει. Σε ηλικία μόλις τεσσάρων μηνών, η Rumeysa διαγνώστηκε με το Σύνδρομο Weaver, μια γενετική πάθηση που προκαλεί υπερανάπτυξη των οστών και επηρεάζει μόνο 50 άτομα παγκοσμίως. Μέχρι να γίνει έξι ετών ήταν ήδη 1,80 μ. και είπε στον Guardian ότι ένιωθε σαν «ένα παιδί παγιδευμένο στο σώμα ενός ενήλικα». Οι γιατροί την έβαλαν σε φαρμακευτική αγωγή κατά τη διάρκεια της εφηβείας όσο το δυνατόν νωρίτερα, καθώς δεν ήξεραν πόσο ψηλή θα γινόταν. Χωρίς τη φαρμακευτική αγωγή, η Rumeysa είπε ότι θα μπορούσε να είναι «πολύ ψηλότερη». Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της πάλευε με μια σειρά από προβλήματα υγείας, από ένα καρδιακό ελάττωμα μέχρι σκολίωση, που την οδήγησε σε επέμβαση στη σπονδυλική της στήλη για να μειωθεί η πίεση στην πλάτη της. Λόγω της ιδιαίτερης φυσικής της κατάστασης, η Rumeysa διδάχθηκε στο σπίτι μεταξύ των διακοπών της από το νοσοκομείο. «Δεν ήταν ένα εύκολο ταξίδι. Δεν είχα φίλους επειδή ήμουν τόσο διαφορετική από τα παιδιά της ηλικίας μου, αλλά τα κατάφερα» είπε, προσθέτοντας ότι οι γονείς της ήταν η «μεγαλύτερη στήριξή» της και ότι είχε «καταπληκτικούς δασκάλους». Ως «φιλόδοξο άτομο», όπως περιγράφει η ίδια, στα 17 της χρόνια παρατήρησε ότι ο κάτοχος του ρεκόρ του ψηλότερου εφήβου στον κόσμο ήταν κοντύτερος από εκείνη, και έτσι διεκδίκησε τον τίτλο και τον κέρδισε. Το 2021 η Rumeysa ανακηρύχθηκε η ψηλότερη γυναίκα στον κόσμο και πέρυσι κέρδισε τον τίτλο για τα μεγαλύτερα χέρια, τα μακρύτερα δάχτυλα -τα οποία είναι πάντα περιποιημένα-, καθώς και τη μακρύτερη πλάτη.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία