 |
|
|  Τετάρτη 28/12
Αμερικανός αγόρασε αεροπλάνο της Ολυμπιακής και… το έκανε σπίτι του!
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Μπρους Κάμπελ πλήρωσε 25.800 δολάρια για 10 στρέμματα γης στο Χίλσμπορο, ένα προάστιο του Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός, ο οποίος είναι τώρα 73 ετών, λέει στο CNBC ότι το όνειρο ξεκίνησε όταν είδε στην τηλεόραση ένα αεροπλάνο στην τηλεόραση σε ηλικία 15 ετών. Αποφάσισε λοιπόν ότι ήθελε να ζήσει σε ένα από αυτά.
Το 1999, ο Κάμπελ αποφάσισε ότι θα ακολουθούσε το όνειρό του, αλλά δεν είχε ιδέα πώς να το κάνει, έτσι προσέλαβε μια εταιρεία διάσωσης για να του βρει ένα αεροπλάνο. «Αυτό ήταν ένα λάθος. Δεν θα το ξανακάνω ποτέ. Οι εταιρείες διάσωσης είναι καταστροφικές», είπε ο Κάμπελ. «Συνιστώ ανεπιφύλακτα να αγοράσετε απλώς ένα jetliner εντελώς άθικτο και πλήρως λειτουργικό, εκτός ίσως από την αφαίρεση των κινητήρων».
Μετά από μήνες αναζήτησης, η εταιρεία βρήκε στον Κάμπελ, ένα ελληνικό αεροσκάφος Boeing 727, 200 επιβατών που ήταν 1.066 τετραγωνικά πόδια και ζύγιζε περίπου 31 τόνους.
Ο Κάμπελ πλήρωσε 100.000 δολάρια γι' αυτό και το αεροπλάνο πετάχτηκε από την Ελλάδα στο Όρεγκον για να το προετοιμάσει για να το αναλάβει. Μόλις το αεροσκάφος ήταν έτοιμο, ρυμουλκήθηκε στη γη του Κάμπελ μέσα από τους δρόμους του κέντρου του Χίλσμπορο. Αυτή η διαδικασία περιλάμβανε την αφαίρεση των κινητήρων και άλλων στοιχείων που το κάνουν έτσι ώστε το αεροπλάνο να μην μπορεί να πετάξει ποτέ ξανά. Κόστισε συνολικά 120.000 δολάρια.
«Όταν ζεις σε μια δομή σαν αυτή, νιώθεις λίγο πιο ικανοποιημένος με τη ζωή σου», είπε. «Και αν είστε μηχανικός, επιστήμονας ή οποιοσδήποτε που εκτιμά την κομψότητα και την ομορφιά της αεροδιαστημικής τεχνολογίας, είναι απλώς ένα πιο χαρούμενο μέρος για να ζεις».
Ο 73χρονος ξόδεψε επιπλέον 15.000 δολάρια για να μετατρέψει το αεροπλάνο σε σπίτι. Πρόσθεσε ένα αυτοσχέδιο ντους, έναν νιπτήρα, ένα φορητό πλυντήριο, ψυγείο και ένα καρότσι σερβιρίσματος από ένα άλλο αεροπλάνο, το οποίο χρησιμοποιεί σαν ντουλάπι για τα τρόφιμά του.
Τα μηνιαία έξοδά του για το «σπίτι» του ανέρχονται σε 370 δολάρια τον μήνα (περίπου 350 ευρώ), καθώς δίνει 220 δολάρια τον μήνα σε φόρους για το ακίνητο και από 100 έως 250 δολάρια τον μήνα για ρεύμα. Τον περισσότερο χρόνο του, ο Κάμπελ τον περνά επισκευάζοντας παλιούς υπολογιστές και κάνοντας ξεναγήσεις στο αεροπλάνο του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
