 |
|
|  Παρασκευή 23/12
Περίπτωση δικαστικής πλάνης στην Ελλάδα
Έμεινε στη φυλακή τρία χρόνια για ληστεία που δεν έκανε!
Star,protothema.gr
Μια απίστευτη υπόθεση «ήρθε στο φως» με την περιπέτεια που έζησε ένας άνδρας στην Αθήνα, ο οποίος υποχρεώθηκε να μείνει στη φυλακή για τρία ολόκληρα χρόνια για μια ληστεία που δεν έκανε ποτέ.
Η περιπέτεια του Σήφη, όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ το Star, άρχισε το 2007 . Εκείνη τη χρονιά στο κέντρο της Αθήνας έγινε μία ληστεία σε ταξί με την απειλή μαχαιριού. Ο δράστης πήρε από τον οδηγό 100 ευρώ και εξαφανίστηκε.
Δώδεκα χρόνια αργότερα και ενώ η υπόθεση φαίνεται πως θα έμπαινε στο αρχείο, ένα δακτυλικό αποτύπωμα στο πίσω κάθισμα του οχήματος οδήγησε τις αρχές στην έκδοση εντάλματος σύλληψης εις βάρος του Σήφη.
Κατά του λειτουργεί ότι έχει ποινικό μητρώο. Ο ίδιος αγνοεί τα όσα γίνονται. Ώσπου ξαφνικά μαθαίνει ότι κατηγορείται για ληστεία. Το δικαστήριο σε πρώτο βαθμό τον καταδίκασε σε επτά χρόνια κάθειρξη.
Τρία χρόνια βρέθηκε μεταξύ δύο φυλακών, του Κορυδαλλού και της Δομοκού. Η δικαίωση ήρθε στο Εφετείο, το οποίο τον κήρυξε αθώο. Μάλιστα, ο πρόεδρος του δικαστηρίου του ζήτησε συγγνώμη.
Μετά την δικαίωσή του, ο Σήφης κινήθηκε κατά του Δημοσίου ζητώντας χρηματική αποζημίωση, για το λάθος που έκαναν και τον έστειλαν φυλακή και του στέρησαν την ελευθερία του για τρία ολόκληρα χρόνια. Το ποσό που του επιδικάζεται ήταν τελικά 50.000 ευρώ.
«Φυλακίστηκα για κάτι που δεν είχα κάνει. Αυτά τα τρία χρόνια ήταν ότι χειρότερο έχω περάσει ποτέ στη ζωή μου και ότι χειρότερο μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος. Μου ζήτησε συγγνώμη ο ίδιος ο πρόεδρος μπροστά στο ακροατήριο και είπε ότι αυτό είναι πρωτόγνωρο.
Επέμενα ότι δεν είμαι εγώ. Δεν με άκουσαν και σε δύο μέρες με προφυλάκισαν. Χωρίς να απολογηθώ σε κανέναν εισαγγελέα χωρίς να απολογηθώ σε κανέναν ανακριτή.
Πάω στο πρωτόδικο. Η αστυνομία καλεί να έρθει ο συγκεκριμένος ταξιτζής. Ρωτάει ο πρόεδρος και το δικαστήριο αρκετές φορές αν με γνωρίζει και αν είμαι εγώ αυτός που έκανε την ληστεία. Απάντησε αρνητικά», είπε ο Σήφης μιλώντας για την περιπέτειά του.
Μετά την περιπέτεια που έζησε η ζωή του άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα. «Χώρισα με την αρραβωνιαστικιά μου, έκλεισα ένα μαγαζί που ήμουν στα σκαριά. Θεώρησε ο κόσμος ότι ήμουν ένας ληστής, ένας κλέφτης, ένας που σκοτώνει και μαχαιρώνει».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
