 |
|
|  Τετάρτη 14/12
Μουντιάλ 2022
Πήρε χιλιάδες μπλουζάκια με μήνυμα «Αγγλία πρωταθλήτρια Κόσμου» και τώρα... δεν έχει τι να τα κάνει!!
newsbeast.gr
Η Αγγλία κατεβαίνει σε κάθε μεγάλη διοργάνωση -και το ίδιο έκανε και στο Μουντιάλ 2022– δηλώνοντας πως έχει ως στόχο την κατάκτηση του τροπαίου και οι οπαδοί της, άγνωστο γιατί, πιστεύουν πάντα ότι έτσι θα γίνει, παρά τις συνεχόμενες αποτυχίες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα μια αγγλική εταιρεία που αγόρασε 18.000 μπλουζάκια για την… παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2022 και τώρα δεν ξέρει τι να τα κάνει.
Στην Αγγλία, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές, έχουν τον δικό τους τρόπο σκέψης. Ο οποίος πάντα τούς οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα: «Είμαστε οι καλύτεροι και θα νικήσουμε». Κάτι, βέβαια, που δεν έχει αποδειχθεί ποτέ, αλλά αυτό δεν τους πτοεί. Και αφού δεν τους πτοεί, χάνουν και λεφτά. Όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει με την εταιρεία Wholesale Clearance UK, η οποία αγόρασε 18.000 μπλουζάκια που έγραφαν Αγγλία πρωταθλήτρια Κόσμου 2022».
Ήταν τέτοια η σιγουριά για την ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, η οποία τελικά αποκλείστηκε στους «8» από τη Γαλλία, που η εταιρεία είχε αποφασίσει ότι θα πουλήσει με περισσότερα από 30 ευρώ το κάθε t-shirt, αλλά τελικά το πράγμα στράβωσε και… έμεινε με τα μπλουζάκια στο χέρι. Και αφού δεν ξέρει τι να τα κάνει πλέον, ο διευθυντής της, Καρλ Μπάξτερ, ζητάει από τους Άγγλους να τα αγοράσουν έστω και σε πολύ χαμηλή τιμή ως ανάμνηση για την καλή ομάδα που παρουσίασε η Αγγλία…
«Εντυπωσιάστηκα με την εμφάνιση της Αγγλίας στο Κατάρ και ήμουν σίγουρος πως θα κατακτούσαμε το τουρνουά. Όταν με προσέγγισε ένας προμηθευτής για να μου πουλήσει τα μπλουζάκια, απλά δεν μπορούσα να αρνηθώ. Αλλά τώρα ξέμεινα με 18.000 t-shirts που λένε ότι κερδίσαμε και δεν ξέρω τι να τα κάνω. Θα ήθελα οι οπαδοί να αγοράσουν ένα από αυτά, να το κρατήσουν έστω ως ενθύμιο για το πόσο καλά έπαιξε η ομάδα μας σε αυτό το τουρνουά. Μπορεί να μην το κατέκτησαν, αλλά παραμένουν νικητές στα μάτια μου», είπε σχετικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
