 |
|
|  Δευτέρα 12/12
ΦΩΣ ΣΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟ 1988
Στη φυλακή ύποπτος για την κατασκευή της βόμβας στην τραγωδία του Λόκερμπι,με 270 νεκρούς!
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ένας Λίβυος ,που κατηγορείται για την κατασκευή της βόμβας που κατέστρεψε την πτήση 103 της Pan Am πάνω από το Λόκερμπι πριν από 34 χρόνια ,βρίσκεται υπό κράτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν κατηγορίες εναντίον του Αμπού Αγκίλα Μασούντ , υποστηρίζοντας ότι έπαιξε βασικό ρόλο στη βομβιστική επίθεση στις 21 Δεκεμβρίου 1988. Η έκρηξη στο Boeing 747 που εκτελούσε την πτήση από το Λονδίνο προς τη Νέα Υόρκη πάνω από την πόλη της Σκωτίας άφησε πίσω της 270 νεκρούς.
Πρόκειται για το φονικότερο τρομοκρατικό περιστατικό που έχει λάβει χώρα σε βρετανικό έδαφος. Και οι 259 επιβάτες και το πλήρωμα που επέβαιναν στο jumbo jet έχασαν τη ζωή τους, ενώ άλλοι 11 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Λόκερμπι όταν τα συντρίμμια κατέστρεψαν τα σπίτια τους.
Τον περασμένο μήνα αναφέρθηκε ότι ο Μασούντ είχε απαχθεί από ομάδα πολιτοφυλακής στη Λιβύη, γεγονός που οδήγησε σε εικασίες ότι επρόκειτο να παραδοθεί στις αμερικανικές αρχές για να δικαστεί.
Το 2001 ο Αμπντούλ Μπασέτ αλ Μεγκαρί καταδικάστηκε για τη βομβιστική επίθεση στην Pan Am 103 μετά από δίκη σε ειδικά συγκληθέν δικαστήριο της Σκωτίας στις Κάτω Χώρες. Ο Μεγκαρί φυλακίστηκε ισόβια, αλλά αποφυλακίστηκε για λόγους συμπόνιας από την κυβέρνηση της Σκωτίας το 2009, αφού διαγνώστηκε με καρκίνο. Πέθανε στη Λιβύη το 2012.
Εκπρόσωπος του Crown Office and Procurator Fiscal Service (COPFS) δήλωσε: "Οι οικογένειες των θυμάτων της βομβιστικής επίθεσης στο Λόκερμπι ενημερώθηκαν ότι ο ύποπτος Abu Agila Mohammad Mas'ud Kheir Al-Marimi ("Mas'ud" ή "Masoud") βρίσκεται υπό κράτηση στις ΗΠΑ.
Οι εισαγγελείς και η αστυνομία της Σκωτίας, σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και τους συναδέλφους τους στις ΗΠΑ, θα συνεχίσουν την έρευνα αυτή, με μοναδικό στόχο να προσαχθούν στη δικαιοσύνη όσοι έδρασαν μαζί με τον Αλ Μεγκράχι».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
