 |
|
|  Σάββατο 3/12
Η γηραιότερη χελώνα στον κόσμο κλείνει τα ...190 και της οργανώνουν τριήμερο πάρτι γενεθλίων
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο Τζόναθαν, η γηραιότερη χελώνα στον κόσμο, κλείνει τα 190 χρόνια του στο νησί της Αγίας Ελένης, βρετανικό έδαφος στον Ατλαντικό Ωκεανό, όπου οι κάτοικοι γιορτάζουν ήδη από την Παρασκευή τα γενέθλιά της.
«Αν το σκεφτεί κανείς, αν εκκολάφθηκε το 1832, κατά τη Βικτωριανή Εποχή… Ω Θεέ μου, πόσες αλλαγές έγιναν έκτοτε στον κόσμο!» σχολίασε ο Τζο Χόλινς, ο συνταξιούχος κτηνίατρος του νησιού που φροντίζει τη χελώνα. «Παγκόσμιοι Πόλεμοι, η άνοδος και η πτώση της βρετανικής αυτοκρατορίας, πόσοι κυβερνήτες, βασιλιάδες και βασίλισσες, είναι εκπληκτικό», απαρίθμησε.
Ο Τζόναθαν είναι «τουλάχιστον» 190 ετών και στις αρχές του έτους συμπεριλήφθηκε στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, αφού είναι το γηραιότερο εν ζωή ζώο της ξηράς. Από το 1882 ζει στην Αγία Ελένη και μια φωτογραφία που τραβήχτηκε όταν έφτασε στο νησί δείχνει ότι τότε ήταν τουλάχιστον 50 ετών. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι είναι σίγουρα μεγαλύτερος.
Ο Τζόναθαν έχει δει να περνούν 35 κυβερνήτες από το νησί αυτό, όμως δεν πρόλαβε τον Ναπολέοντα, ο οποίος είχε εξοριστεί στην Αγία Ελένη από το 1815 μέχρι το 1821. Σήμερα, τυφλός πια, χωρίς όσφρηση, αλλά με ακέραια την ακοή του, στεγάζεται στον κήπο της κατοικίας του κυβερνήτη, μαζί με άλλες τρεις, κατά πολύ νεότερες χελώνες, τον Ντέιβιντ, την Έμμα και τον Φρεντ.
«Τον ακούω τακτικά στο γρασίδι να κάνει σκανδαλιές με την Έμμα. Αλλά πρέπει να τους προσέχω όταν περνούν στην πράξη επειδή οι χελώνες μπορεί να αναποδογυρίσουν και να μην μπορούν να επανέλθουν. Αυτό δεν το είχαν συμπεριλάβει στην περιγραφή των καθηκόντων μου!» είχε δηλώσει το 2017, με αρκετή δόση χιούμορ, η τότε κυβερνήτρια του νησιού, Λάιζα Φίλιπς.
Οι 4.500 κάτοικοι της Αγίας Ελένης θα γιορτάσουν με τριήμερο ξεφάντωμα τα γενέθλια. Την Κυριακή θα του προσφέρουν μια ειδική «τούρτα» γενεθλίων, ενώ έχει εκδοθεί και ένα γραμματόσημο προς τιμή του. Ο Τζόναθαν εικονίζεται ήδη στα κέρματα των 5 λεπτών και στις σφραγίδες της υπηρεσίας μετανάστευσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
