 |
|
|  Παρασκευή 2/12
Meydan
Η εγκαταλελειμμένη πόλη των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Ντουμπάι
newmoney.gr
Το Ντουμπάι χαρακτηρίζεται ως μια από τις πλουσιότερες πόλεις στον κόσμο. Γνωστή για την ιστορία, τις υπερσύγχρονες υποδομές και τους εντυπωσιακούς ουρανοξύστες, η πρωτεύουσα των ΗΑΕ, είναι ένα μέρος που ξεχειλίζει από πλούτο και πολυτέλεια.
Κάθε χρόνο, το Ντουμπάι επενδύει τεράστια χρηματικά ποσά σε πρωτοποριακά projects. Ένα από τα μεγαλύτερα έργα μάλιστα, σχετίζεται με τη δημιουργία της πόλης Meydan συνολικής αξίας 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων. H συγκεκριμένη υπερπολυτελής πόλη είναι χτισμένη ακριβώς δίπλα στο Ντουμπάι. Προορίζεται να φιλοξενήσει 80.000 κατοίκους. Τι απέγινε ωστόσο, το mega-project;
Αυτό το κολοσσιαίο αναπτυξιακό έργο τράβηξε την προσοχή ολόκληρου του πλανήτη στα πρώτα του στάδια. Η ιδέα για τη Meydan City γεννήθηκε το 2013. Επιθυμία της Meydan Real Estate, μιας κρατικής εταιρείας ανάπτυξης, ήταν να χτίσει μια ολοκαίνουργια υπερπολυτελή πόλη δίπλα στο Ντουμπάι.
Τα σχέδια ολοκληρώθηκαν το 2015 ενώ το έργο επρόκειτο να υλοποιηθεί έως το 2020. Ωστόσο, την ίδια χρονιά, η εταιρεία Meydan αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες με αποτέλεσμα, οι εργασίες για την ανάπτυξη του έργου να σταματήσουν.
Η εν λόγω πόλη θα διέθετε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο με περισσότερα από 500 καταστήματα, 100 εστιατόρια και τη μεγαλύτερη εσωτερική πίστα σκι στον κόσμο. Για μια πόλη όπως το Ντουμπάι, η κατασκευή μιας εσωτερικής πίστας σκι απαιτεί εκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα μάλιστα, με τα όσα μεταδίδει therichest, στην πόλη σχεδιαζόταν να δημιουργηθεί ξενοδοχείο πέντε αστέρων με 350 δωμάτια, ένα γιγάντιο σιντριβάνι που μπορεί να εκτοξεύει νερό έως και 380 μέτρα καθώς και ένα υδάτινο πάρκο.
Γιατί «ναυάγησε» το project
Έξι χρόνια μετά την έναρξη του έργου, οι εργασίες σταμάτησαν εξαιτίας της πανδημίας. Η Meydan Real Estate υπέβαλε αίτηση πτώχευσης, ισχυριζόμενη ότι δεν έχει αρκετά κεφάλαια για να ολοκληρώσει το έργο. Μέχρι στιγμής, τα χρέη υπολογίζονται πως ανέρχονται σε περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, το μόνο κομμάτι που αναπτύσσεται είναι τα διαμερίσματα Azizi Riviera. Το συγκρότημα κατοικιών λέγεται ότι απέχει μόλις 25% από την ολοκλήρωσή του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
