 |
|
|  Σάββατο 26/11
«Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς, δώστε μας απαντήσεις»
Μητέρες Ρώσων στρατιωτών ζητούν από τον Πούτιν απαντήσεις
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Χθες, 25η Νοεμβρίου, πρώτη μέρα του 10ου μήνα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, συγγενείς Ρώσων στρατιωτών και επίστρατων -μητέρες, σύζυγοι και κοντινά πρόσωπα- συνέχιζαν να ψάχνουν εναγωνίως απαντήσεις για τα δικά τους πρόσωπα.
Όπως όμως και η συνάντησή τους χθες με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν δεν τους έδωσε απαντήσεις, έτσι και οι ίδιοι οι απολογισμοί του πολέμου δεν βοηθούν. Ο αριθμός των συγγενών τους που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία παραμένει ακόμη ένα θέμα που συχνά επισκιάζεται από υπόνοιες εκατέρωθεν προπαγάνδας, με τεράστιες αποκλίσεις στις εκτιμήσεις, όπως ιστορικά γίνεται σε πολέμους.
Οι Ρώσοι, διά στόματος του υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, μιλούν για 5.937 Ρώσους στρατιώτες νεκρούς από την έναρξη της εισβολής, στην τελευταία επίσημη εκτίμηση που έδωσε η Μόσχα για τις απώλειές της στο πεδίο της μάχης που χρονολογείται στις 21 Σεπτεμβρίου.
Ο ανώτατος στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ των ΗΠΑ στις 9 Νοεμβρίου δήλωσε ότι Ρωσία και Ουκρανία έχουν η κάθε μια πάνω από 100.000 στρατιώτες νεκρούς ή τραυματίες.
Η Ουκρανία, που δεν αποκαλύπτει τον αριθμό των απωλειών της, αναφέρει 77.000 Ρώσους νεκρούς και τραυματίες.
Το BBC χθες ανέφερε ότι 9.311 Ρώσοι στρατιώτες και αξιωματικοί σκοτώθηκαν σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε και διασταύρωσε, προσθέτοντας ωστόσο ότι ο πραγματικός αριθμός είναι κατά 40% έως 60% μεγαλύτερος.
Δεν είναι έτσι τυχαίο που οι ελπίδες για απαντήσεις που ζητούν Ρώσοι συγγενείς στρατιωτών που πολέμησαν και πολεμούν στην Ουκρανία -είτε για όσους μπήκαν στη μάχη από την έναρξη της εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου, είτε για όσους στάλθηκαν ως έφεδροι τον Σεπτέμβριο- αποδεικνύονται σχεδόν φρούδες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
