Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 15/7

ΝΤΡΟΠΗ ΕΛΛΑΔΑ

49χρονος πήγε σε νοσοκομείο τής Πάτρας με οξύ έμφραγμα αλλά τον έδιωξαν επειδή δεν εφημέρευε και πέθανε λίγα μέτρα παρακάτω,καταγγέλουν οι συγγενείς του!!!



ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr

Βράδυ Τετάρτης 13 Ιουλίου 2022, λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα, καταφθάνει στο νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» στην Πάτρα ένας άνδρας 49 ετών με δυνατούς πόνους στο στήθος και στην πλάτη και αδυναμία να πάρει αναπνοή. Ο 49χρονος φθάνει στο νοσοκομείο μόνος του οδηγώντας και παρκάρει μετά δυσκολίας το αμάξι του για να προλάβει να φτάσει στην είσοδο. Απευθύνεται στο πλησιέστερο νοσοκομείο καθώς έχει αντιληφθεί ότι κάτι πολύ σοβαρό του συμβαίνει και υποφέρει από τους πόνους. Από το νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα του λένε ότι δεν εφημερεύει και ότι θα πρέπει να μεταφερθεί μόνος με το αμάξι του στο νοσοκομείο του Ρίου. «Τον έδιωξαν», λένε χαρακτηριστικά οι συγγενείς του. Ο άτυχος 49χρονος, αντιλαμβανόμενος ότι είναι σε κρίσιμη κατάσταση και ενώ οδηγεί με το αμάξι του για να βγει από το προαύλιο του νοσοκομείου νιώθει να σβήνει φτάνοντας στο ύψος του περιπτέρου που βρίσκεται έξω από το νοσηλευτικό ίδρυμα. Καλεί τότε από το κινητό τον αδελφό του ο οποίος και φθάνει εσπευσμένα με το δικό του αμάξι. Οδηγεί μόλις λίγα μέτρα προσπαθώντας να φτάσει στη μίνι περιμετρική για να τον μεταφέρει στο Ρίο, αλλά ο 49χρονος χάνει εντελώς τις αισθήσεις του και αφήνει την τελευταία του πνοή. Όταν φτάνουν στο νοσοκομείο του Ρίου, είναι ήδη νεκρός. Ο Θεόδωρος Νεμουτιάνος, εργαζόμενος στο εργοστάσιο του Εντελβάις έχασε την ζωή του με αυτό τον απίστευτο τρόπο , έχοντας καταφέρει να φτάσει στο πλησιέστερο νοσοκομείο από το οποίο παρά την σοβαρή κατάσταση της υγείας του, τον έδιωξαν. Η οικογένειά του ζητά την παρέμβαση εισαγγελέα για το γεγονός και διατυπώνει απορίες σε σχέση με τα πρωτόκολλα που ακολουθούνται όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ζωές και έκτακτες περιπτώσεις. «Είναι δυνατόν να αφήνουν έναν άνθρωπο με τέτοια συμπτώματα να πεθάνει και να του λένε φύγε;» αναρωτιέται ο Βασίλης Καψούρας, σύζυγος της αδελφής του άτυχου 49χρονου. «Τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Η ανθρώπινη ζωή ή το γράμμα του τύπου; Ζητάμε την άμεση παρέμβαση του Εισαγγελέα εδώ και τώρα ώστε να μην χαθούν άλλες ανθρώπινες ζωές με αυτό τον απίστευτο τρόπο και να δικαιωθεί ο δικός μας άνθρωπος».

Τι απαντά ο διοικητής του νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας»

«Το περιστατικό είναι υπό διερεύνηση προκειμένου να έχουμε πλήρη εικόνα σχετικά με το τι συνέβη με τον άτυχο 49χρονο» ανέφερε ο διοικητής του νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας» της Πάτρας Ηλίας Θεοδωρόπουλος σχετικά με το θάνατο του Θεόδωρου Νεμουτιάνου.


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία