 |
|
|  Tετάρτη 11/5
Φρίκη στο Λος Άντζελες
Σύγχρονη «Μήδεια» σκότωσε τρία από τα 7 παιδιά της, έχοντας για συνεργό 16χρονο αδελφό τους
NYP,protothema.gr
Ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα των τελευταίων ετών σημειώθηκε στο Λος Άντζελες όπου μίας μητέρα σκότωσε τα τρία από τα επτά παιδιά της έχοντας για συνεργό τον 16χρονο αδερφό τους.
Πρόκειται για την 38χρονη Angela Flores η οποία βρίσκεται προφυλακισμένη στις φυλακές της Κομητείας του Λος Άντζελες με την εγγύηση για την αποφυλάκισή της να ορίζεται στο αστρονομικό ποσό των 6 εκατ. δολαρίων. Από την πλευρά του ο 16χρονος γιος και συνεργός του ιδεχθούς εγκλήματος κρατείται στο Sylmar Juvenile Hall.
Όλα ξεκίνησαν την Κυριακή 8 Μαΐου όταν και η τοπική αστυνομία έλαβε κλήση για επίθεση με φονικό όπλο - χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση - σε ένα σπίτι που βρισκόταν στην Victory Boulevard. Όταν έφτασαν στο σημείο οι αστυνομικοί εντόπισαν τρία νεκρά παιδιά. Ο λόγος για την 12χρονη Ναταλί, τον 8χρονο Νέιθαν και τον 10χρονο Κέβιν.
Σύμφωνα με το LAPD η 38χρονη «Μήδεια» ομολόγησε την πράξη της λέγοντας ότι είχε για συνεργό της τον 16χρονο γιο της. Προς το παρόν δεν έχει γνωστή ούτε η αιτία θανάτου των παιδιών της, ούτε και τα κίνητρα του τριπλού φονικού.
Σύμφωνα με τους γείτονες, η 38χρονη το προηγούμενο βράδυ φαινόταν ότι δεν ήταν καλά. Πληροφορίες αναφέρουν ότι την άκουσαν να ουρλιάζει, να προσεύχεται ενώ άναψε κεριά σε σπίτια της γειτονιάς της.
Η Prisila Canales σημείωσε πως τη μοιραία ημέρα της δολοφονίας άκουσε τις φωνές της μητέρας. «Η οικογένειά μου με κακοποιεί». Στη συνέχεια την είδε να κινείται προς την αυλή του διπλανού σπιτιού. Όταν έφτασαν οι Αρχές και την προσήγαγαν επιχείρησε να το σκάσει και ούρλιαζε: «Πού είναι η Βίβλος μου;» περιέγραψε η γειτόνισσα. «Από τις κραυγές, ήταν φανερό πως δεν ήταν εντάξει» συμπλήρωσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
