 |
|
|  Δευτέρα 4/4
Βραβεία Grammy
Τζον Μπατίστ, Ολίβια Ροντρίγκο και Silk Sonic οι μεγάλοι νικητές
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Τζον Μπατίστ ήταν ο μεγάλος νικητής της 64ης τελετής απονομής των βραβείων Grammy κερδίζοντας στην κατηγορία Άλμπουμ της Χρονιάς.
Η βραδιά απονομής των βραβείων της Εθνικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών Ηχογράφησης των ΗΠΑ με παρουσιαστή τον Τρέβορ Νόα μεταδόθηκε ζωντανά από το MGM Grand Garden Arena στο Λας Βέγκας.
Ο Μπατίστ φαινόταν σοκαρισμένος στη θέση του προτού ανέβει στη σκηνή.
«Λατρεύω τη μουσική, παίζω από μικρό παιδί. Είναι κάτι περισσότερο από ψυχαγωγία για μένα. Είναι μια πνευματική άσκηση» είπε ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός, ο οποίος ήταν υποψήφιος σε 11 κατηγορίες και κέρδισε πέντε Grammy.
Η Ολίβια Ροντρίγκο απέσπασε Grammy στην κατηγορία Καλύτερο Ποπ Φωνητικό Άλμπουμ για το «Sour» και αφιέρωσε τη νίκη στους γονείς της. Ο Τζάρεντ Λέτο της απένειμε το βραβείο. Η Ροντρίγκο κέρδισε επίσης βραβείο στην κατηγορία Καλύτερη Νεοεμφανιζόμενη Καλλιτέχνης τον οποίο απένειμαν οι Dua Lipa και Meghan Thee Stallion.
«Αυτό είναι το μεγαλύτερο όνειρό μου που έγινε πραγματικότητα» είπε η Ολίβια Ροντρίγκο, όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το Grammy.
Οι Silk Sonic, ντουέτο της R&B, που αποτελείται από τους Μπρούνο Μαρς και Άντερσον Πάακ κέρδισε βραβεία στις κατηγορίες Τραγούδι της Χρονιάς και Ηχογράφηση της Χρονιάς για το «Leave the Door Open».
«Πραγματικά προσπαθούμε όσο περισσότερο μπορούμε για να παραμείνουμε σεμνοί σε αυτό το σημείο» είπε ο Πάακ, ο οποίος παρέλαβε το βραβείο Ηχογράφηση της Χρονιάς και δήλωσε ότι τα ποτά είναι κερασμένα από το ντουέτο στους συνυποψήφιούς τους.
Οι Doja Cat και SZA κέρδισαν στην κατηγορία Καλύτερη Ερμηνεία Ποπ Ντουέτου/Συγκροτήματος για το επιτυχημένο τραγούδι τους «Kiss Me More».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
