 |
|
|  Σάββατο 2/4
Μεξικό- Εκατοντάδες Ουκρανοί καταφθάνουν στην Τιχουάνα
Περιμένουν άσυλο από τις ΗΠΑ να βρουν τις οικογένειές τους
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Εκατοντάδες Ουκρανοί κατασκηνώνουν στη συνοριακή πόλη Τιχουάνα του Μεξικού, ελπίζοντας να πάρουν άσυλο στις ΗΠΑ, σε μια δραματική αύξηση στις αφίξεις λίγες μέρες αφότου η κυβέρνηση Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα δεχτούν έως και 100.000 Ουκρανούς που τρέπονται σε φυγή από τον πόλεμο.
Πολλοί από τους Ουκρανούς που γλίτωσαν από τη ρωσική εισβολή στην πατρίδα τους έχουν ταξιδέψει αεροπορικώς στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού ελπίζοντας ότι τοπικοί αξιωματούχοι θα τους επιτρέψουν να εισέλθουν στις ΗΠΑ, ώστε να μπορέσουν να επανενωθούν με συγγενείς ή φίλους τους στη χώρα.
Άνθρωποι σκορπισμένοι, τυλισμένοι με κουβέρτες, σε ξαπλώστρες δίπλα σε υπερβολικά γεμάτες βαλίτσες πάνω σε γρασίδι κοντά στο διεθνές λιμάνι εισόδου. Ορισμένοι κοιμούνται σε σκηνές και κάτω από μουσαμάδες. Αμερικανοί εθελοντές με κίτρινα γιλέκα - ορισμένοι Ουκρανό-αμερικανοί που ταξίδεψαν στην Τιχουάνα αφού άκουσαν για τους πρόσφυγες που έφτασαν - συλλέγουν ονόματα σε μια χειρόγραφη λίστα αναμονής για να καταγράφουν τα ονόματα των αφιχθέντων.
Ενώ περίπου 600 Ουκρανοί κατασκηνώνουν κοντά στην είσοδο των συνόρων, περίπου 500 ακόμη μένουν σε ξενοδοχεία της πόλης, δήλωσε ο Ενρίκε Λουθέρο, διευθυντής μεταναστευτικών υποθέσεων της Τιχουάνα, επικαλούμενος τη λίστα που καταρτίζουν οι εθελοντές. Περίπου το 40% των ανθρώπων είναι παιδιά, πρόσθεσε.
Ο Λουθέρο είπε ότι περίπου 100 Ουκρανοί επιτρέπεται καθημερινά να περνούν ΗΠΑ. Η αμερικανική Υπηρεσία Τελωνείων και Προστασίας των Συνόρων ανέφερε ότι τα στοιχεία για τον αριθμό των Ουκρανών που εισήλθαν στις ΗΠΑ τον Μάρτιο θα είναι διαθέσιμα μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
