 |
|
|  Σάββατο 5/3
Η Ουκρανία βύθισε τη ναυαρχίδα του Πολεμικού Ναυτικού της για να μην πέσει στα χέρια των Ρώσων
The Drive,protothema.gr
Στη βύθιση της φρεγάτας Hetman Sahaidachny προχώρησε το Πολεμικό Ναυτικό της Ουκρανίας, για να μην πέσει στα χέρια των Ρώσων.
Η ναυαρχίδα του ουκρανικού στόλου βρισκόταν υπό επισκευή στο λιμάνι του Μικολάιβ. Ωστόσο, βυθίστηκε μετά από εντολή του υπουργού Άμυνας, Αλεξέι Ρέζνικοφ. «Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολη απόφαση ήταν για τους στρατιώτες και το πλήρωμα» είπε ο υπουργός Άμυνας, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης, ενώ πρόσθεσε ότι στο μέλλον, η Ουκρανία θα δημιουργήσει ένα νέο στόλο «σύγχρονο και πανίσχυρο».
Ο διοικητής της φρεγάτας συμμορφώθηκε με την εντολή βύθισης. Εικόνες που δημοσιεύτηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν το πλοίο στο λιμάνι να έχει βυθιστεί κατά το ήμισυ και να γέρνει στο πλάι, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι προηγήθηκε έκρηξη.
Η φρεγάτα κλάσης Krivak III/Menzhinskiy δεν θεωρείται σημαντική απειλή για τη Ρωσία. Ωστόσο ήταν θέμα γοήτρου για τους Ουκρανούς να μην πέσει στα χέρια των Ρώσων, καθώς ήταν η ναυαρχίδα του στόλου τους. Ως εκ τούτου, θα έχαναν μια σημαντική μάχη προπαγάνδας, που θα λειτουργούσε και θετικά για το ηθικό των στρατιωτών.
Η φρεγάτα, 3.500 τόνων, κατασκευάστηκε στο ναυπηγείο του Κερτς της Κριμαίας και εντάχθηκε στο ουκρανικό Πολεμικό Ναυτικό τον Απρίλιο του 1993. Το πλοίο διέθετε πυροβόλο καταστρώματος των 100 χιλιοστών, μικρότερα πυροβόλα, ανθυποβρυχιακούς εκτοξευτές χειροβομβίδων, σωλήνες τορπιλών και ελικόπτερο, όπως αναφέρει ο ιστότοπος The Drive.
Η ναυαρχίδα του ουκρανικού στόλου το 2008 μετείχε στην επιχείρηση «Active Endeavour» στη Μεσόγειο, που είχε στόχο την αποτροπή τρομοκρατών ή μεταφοράς όπλων μαζικής καταστροφής. Το 2013, το πλοίο μετείχε στη ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση «Ocean Shield», κατά της πειρατείας στα ανοιχτά του Κέρατος της Αφρικής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
