 |
|
|  Παρασκευή 17/12
Μέσα Ενημέρωσης μεταδίδουν οτι...
Η Βόρεια Κορέα απαγορεύει τα... γέλια και το αλκοόλ για 11 ημέρες, για την επέτειο θανάτου του Κιμ Γιονγκ Ιλ
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Περίοδο πένθους 11 ημερών ξεκίνησε για τους κατοίκους της Βόρειας Κορέας, με τις κυβερνητικές αρχές να τους απαγορεύουν να... γελούν ή να πίνουν για 11 ημέρες, προκειμένου να τιμήσουν την δέκατη επέτειο από τον θάνατο του πρώην ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ.
Οι αρχές έχουν δώσει εντολή προς το κοινό να μην δείχνει κανένα σημάδι χαράς ή ευτυχίας, όσο η χώρα τιμά τη μνήμη του. Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ κυβέρνησε τη Βόρεια Κορέα από το 1994 έως και τον θάνατό του το 2011 και στη συνέχεια τον διαδέχθηκε ο τρίτος και νεότερος γιος του, ο σημερινός ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ουν.
Τώρα, δέκα χρόνια από τον θάνατό του, οι Βορειοκορεάτες είναι αναγκασμένοι να τηρήσουν την περίοδο πένθους. «Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν πρέπει να πίνουμε αλκοόλ, να γελάμε ή να μετέχουμε σε δραστηριότητες αναψυχής» ανέφερε ένας κάτοικος της βορειοανατολικής συνοριακής πόλης Sinuiji στο Radio Free Asia.
Η ίδια πηγή πρόσθεσε ότι οι πολίτες δεν επιτρέπεται να πάνε για ψώνια ακόμη και στο παντοπωλείο στις 17 Δεκεμβρίου, την επέτειο θανάτου του Κιμ Γιονγκ Ιλ. «Στο παρελθόν, πολλοί πολίτες που πιάστηκαν να πίνουν ή σε κατάσταση μέθης κατά τη διάρκεια του πένθους, συνελήφθησαν και αντιμετωπίστηκαν ως ιδεολογικοί εγκληματίες. Τους πήραν και δεν τους ξαναείδαμε. Ακόμη και αν την περίοδο πένθους ένα μέλος της οικογένειά σου πεθάνει, δεν επιτρέπεται να κλάψεις δυνατά και η σορός δεν γίνεται να απομακρυνθεί μέχρι να τελειώσει. Οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε καν να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους, εάν συμπέσουν αυτήν την περίοδο» είπε.
Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 17 Δεκεμβρίου 2011 σε ηλικία 69 ετών, μετά από 17ετή βίαιη και καταπιεστική διακυβέρνηση της χώρας. Αν και κάθε χρόνο η περίοδος πένθους κρατά 10 ημέρες, φέτος θα παραταθεί κατά μία ημέρα, για να υπογραμμίσει τη δέκατη επέτειο από τον θάνατό του.
Άλλη πηγή, που μένει σε νοτιοδυτική επαρχία της Βόρειας Κορέας υποστήριξε ότι οι αστυνομικοί έχουν λάβει εντολή να προσέχουν τους πολίτες που προσβάλλουν με τη συμπεριφορά τους την περίοδο πένθους. Η κατάσταση έχει προκαλέσει προβλήματα και στους αστυνομικούς, που για να εκπληρώσουν το καθήκον τους, δεν προλαβαίνουν πολλές φορές ούτε να κοιμηθούν.
Κατά την περίοδο του πένθους, ομάδες πολιτών ή κρατικές εταιρείες διατάχθηκαν να φροντίσουν όσους βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας, καθώς η χώρα είναι αντιμέτωπη με επισιτιστική κρίση. Ως εκ τούτου οι εταιρείες είναι υπεύθυνες να συγκεντρώνουν φαγητό και να το δίνουν σε κατοίκους ή εργαζόμενους που δεν μπορούν να προσέλθουν στην εργασία τους λόγω έλλειψης τροφίμων.
Σύμφωνα με την πηγή, το πένθος για τον Κιμ Γιονγκ Ιλ και τον πατέρα του Κιμ Ιλ Σουνγκ επηρεάζει την καθημερινότητα των κατοίκων, ενώ ο ίδιος ελπίζει ότι η περίοδος πένθους θα συντμηθεί σε μία εβδομάδα, καθώς οι πολίτες διαμαρτύρονται.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
