 |
|
|  Πέμπτη 16/12
Δομινικανή Δημοκρατία- Συνετρίβη ιδιωτικό αεροσκάφος - Εννέα νεκροί
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ιδιωτικό αεροσκάφος συνετρίβη χθες Τετάρτη στο αεροδρόμιο Λας Αμέρικας, έξω από το Σάντο Ντομίνγκο, την πρωτεύουσα της Δομινικανής Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι εννέα άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό.
Την ανακοίνωση δημοσιοποίησε η εταιρεία που διαχειριζόταν το αεροπλάνο, η Helidosa Aviation Group.
«Η Helidosa ενημερώνει με οδύνη ότι σημειώθηκε τραγικό δυστύχημα με ένα από τα αεροσκάφη της στο αεροδρόμιο Λας Αμέρικας, στο οποίο όλοι οι επιβάτες και τα μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν», αναφέρει η ανακοίνωση της εταιρείας.
Σύμφωνα με τον πτέραρχο Ενμανουέλ Σουφρόντ Ταμάγιο, τον διευθυντή της Επιτροπής Έρευνας Αεροπορικών Δυστυχημάτων της Δομινικανής Δημοκρατίας, το πλήρωμα αποτελείτο από δύο πιλότους και μια αεροσυνοδό, ενώ το αεροσκάφος Gulfstream IV μετέφερε έξι επιβάτες.
Σύμφωνα με το δηλωτικό της πτήσης, που περιήλθε στην κατοχή δημοσιογράφων, ανάμεσα στα θύματα είναι δύο παιδιά 4 και 13 ετών. Το αεροσκάφος είχε αναχωρήσει με προορισμό το Ορλάντο, κατά το έγγραφο, αν και η Helidosa ανέφερε πως πέταγε προς Μαϊάμι.
Όπως γνωστοποίησε το αεροδρόμιο, το αεροσκάφος «απογειώθηκε στις 17:09 (σ.σ. τοπική ώρα· στις 23:09 ώρα Ελλάδας) από το διεθνές αεροδρόμιο Λα Ισαβέλα (βορειοδυτικά της πρωτεύουσας) και υπέστη βλάβη περί τις 17:25, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και προσπάθησε να κάνει κατεπείγουσα προσγείωση στο αεροδρόμιο Λας Αμέρικας (νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας)», όμως συνετρίβη και «οι εννέα επιβαίνοντες σκοτώθηκαν κατά την πρόσκρουση».
Το αεροπλάνο έπεσε προτού μπορέσει να φθάσει στον διάδρομο. Μολαταύτα το αεροδρόμιο έκλεισε για περίπου δύο ώρες.
Σύμφωνα με τον Τύπο, ο Πορτορικανός μουσικός παραγωγός Χοσέ Άνχελ Ερνάντες, ή «Flow La Movie», η σύζυγός του και τουλάχιστον ένα παιδί τους είναι ανάμεσα στα θύματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
