 |
|
|  Πέμπτη 16/12
Βέλγιο- Διπλωμάτης του Κουβέιτ και η σύζυγός του καταδικάστηκαν σε φυλάκιση δύο ετών για σύγχρονη δουλεία
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ένας Κουβεϊτιανός διπλωμάτης και η σύζυγός του καταδικάστηκαν την Τετάρτη σε φυλάκιση δύο ετών από δικαστήριο των Βρυξελλών, επειδή αντιμετώπιζαν σαν σκλάβα την οικιακή βοηθό τους, μια γυναίκα από την Αιθιοπία.
Το ζευγάρι δεν παρέστη στο δικαστήριο. Αναχώρησαν πριν από μερικούς μήνες και η πρεσβεία του Κουβέιτ στις Βρυξέλλες δεν ανταποκρίθηκε στις εκκλήσεις της βελγικής δικαιοσύνης, επικαλούμενη την ασυλία του διπλωμάτη.
Ο εισαγγελέας είχε ζητήσει να επιβληθεί στους δύο κατηγορουμένους φυλάκιση τεσσάρων ετών για «εμπορία ανθρώπων», «παράνομη κράτηση» και «μη καταβολή μισθού».
Η υπόθεση ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2017, όταν έφτασε στο Βέλγιο η γυναίκα από την Αιθιοπία, με τρίμηνη τουριστική βίζα. Τον Μάιο του 2018 κατάφερε να διαφύγει από το σπίτι του ζεύγους, σύμφωνα με την εφημερίδα La Libre Belgique. Κατήγγειλε τα όσα βίωσε στην Pag-Asa, μια βελγική ένωση που στηρίζει τα θύματα εμπορίας ανθρώπων και τη βοήθησε να καταθέσει μήνυση εναντίον των εργοδοτών της. Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι η νεαρή γυναίκα, που εργαζόταν για το ζεύγος όταν ακόμη βρισκόταν στο Κουβέιτ, εξαπατήθηκε και τους ακολούθησε στο Βέλγιο. Πίστευε ότι θα τους βοηθούσε να μετακομίσουν και θα επέστρεφε γρήγορα στο Κουβέιτ, όμως βρέθηκε κρατούμενη. Της επέτρεπαν να τρώει μόνο τα αποφάγια του ζεύγους και των τριών παιδιών του, δεν της έδιναν ρούχα, ούτε είχε ιατρική περίθαλψη.
Το δικαστήριο έκρινε ότι την συμπεριφέρονταν «σαν σκλάβα».
Σύμφωνα με τη Σάρα Ντε Οβρ, τη διευθύντρια της Pag-Asa, τέτοιες υποθέσεις σπανίως οδηγούνται στα δικαστήρια. «Τα θύματα, συνήθως γυναίκες, φοβούνται και δεν γνωρίζουν ούτε τη γλώσσα (της χώρας όπου ζουν), ούτε τα δικαιώματά τους», εξήγησε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
