 |
|
|  Τετάρτη 1/12
Βλαντιμίρ Πούτιν
«Έχω το δικαίωμα να μείνω στην εξουσία, αλλά δεν ξέρω αν θα θέσω υποψηφιότητα το 2024»
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε την Τρίτη ότι δεν έχει ακόμη αποφασίσει αν θα είναι υποψήφιος για μια νέα εξαετή θητεία στο Κρεμλίνο, όταν η τρέχουσα θητεία του λήξει το 2024, ενώ αξιολόγησε θετικά την πρόθεση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα.
«Σε ότι αφορά τα δικά μου σχέδια, τότε πρέπει να πω ξέρετε ποιο είναι το τέχνασμα; Το τέχνασμα βρίσκεται στο ότι σύμφωνα με το σύνταγμα, έχω το δικαίωμα να εκλεγώ για μια νέα θητεία. Το αν θα το κάνω αυτό ή όχι, προς το παρόν δεν έχω αποφασίσει, αλλά η ίδια η ύπαρξη αυτού του δικαιώματος (της υποψηφιότητας) σταθεροποιεί ήδη την εσωτερική πολιτική κατάσταση, περίπου όπως έκανε και ο Μπάιντεν όταν δήλωσε ότι θα είναι υποψήφιος», δήλωσε ο Πούτιν.
Ο Πούτιν βρίσκεται στην εξουσία ως πρόεδρος ή πρωθυπουργός από τις αρχές του αιώνα, γεγονός που τον καθιστά τον μακροβιότερο ηγέτη του Κρεμλίνου μετά τον Ιωσήφ Στάλιν. Η Ρωσία ψήφισε μεταρρυθμίσεις πέρυσι, οι οποίες δίνουν στον πρόεδρο Πούτιν το δικαίωμα να διεκδικήσει δύο ακόμη εξαετείς θητείες, χωρίς τις οποίες θα έπρεπε να παραιτηθεί το 2024.
Ορισμένοι αναλυτές έχουν δηλώσει ότι ο Πούτιν θα μπορούσε να γίνει ένας "ανίσχυρος" πρόεδρος αν δεν είχε τη δυνατότητα να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα το 2024.
Το θέμα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο για το Κρεμλίνο, το οποίο νωρίτερα αυτό το μήνα είχε καταγγείλει ως «παράλογη» ανάμειξη, ένα ψήφισμα που πρότειναν Αμερικανοί νομοθέτες, σύμφωνα με το οποίο δεν θα έπρεπε να αναγνωρίζεται ο Πούτιν ως πρόεδρος της Ρωσίας εάν παραμείνει στην εξουσία μετά το 2024.
Νωρίτερα η εκπρόσωπος τύπου του Λευκού Οίκου Τζεν Ψάκι είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους ότι ο Μπάιντεν προτίθεται να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία το 2024. Επίσημα, όπως αναμένεται, την απόφαση του θα ανακοινώσει μετά τις αμερικανικές μεσοεκλογές για το Κογκρέσο που θα διεξαχθούν τον Νοέμβριο του 2022.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
