 |
|
|  Tετάρτη 17/11
ΟΗΕ- Η Pfizer θα επιτρέψει γενόσημες εκδοχές του χαπιού της κατά της Covid-19 σε 95 χώρες
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο αμερικανικός φαρμακευτικός κολοσσός Pfizer υπέγραψε μια συμφωνία εθελοντικής άδειας που αναμένεται να επιτρέψει τη διανομή του χαπιού της εταιρίας κατά της Covid-19 -εφόσον εγκριθεί-- και εκτός των πλούσιων χωρών, καθώς και την πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας.
Την ανακοίνωση έκαναν από κοινού η Pfizer και η Κοινότητα για τις πατέντες των φαρμάκων (MPP), που έχει δημιουργηθεί από τη Unitaid, και θα μπορούσε ενδεχομένως να προσθέσει ένα ακόμα μέσο στη μάχη κατά της Covid -19 σε μια φαρέτρα που είναι ακόμη περιορισμένη.
Οι κατασκευαστές γενόσημων φαρμάκων "που θα λάβουν υποάδειες θα μπορούν να χορηγούν το νέο φάρμακο σε συνδυασμό με το ritonavir (σ.σ. ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται κατά του AIDS) σε 95 χώρες, καλύπτοντας έως περίπου το 53% του παγκόσμιου πληθυσμού", διευκρίνισε εκπρόσωπος της Unitaid, ο Ερβέ Βερχούσελ, στη διάρκεια μιας τακτικής ενημέρωσης του ΟΗΕ στη Γενεύη.
Στις αρχές Νοεμβρίου, η Pfizer, που εμπορεύεται ήδη μαζί με τη γερμανική BioNTech ένα από τα πιο αποτελεσματικά εμβόλια κατά της Covid, αποκάλυψε πως για τους ενήλικες που παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν μια σοβαρή μορφή της νόσου, το αντιιικό φάρμακό της που λαμβάνεται από το στόμα PF-07321332 ήταν αποτελεσματικό 89% για την πρόληψη του κινδύνου νοσηλείας ή θανάτου, σύμφωνα με τα ενδιάμεσα αποτελέσματα κλινικών δοκιμών.
Με τη συμφωνία αυτή, η Pfizer βαδίζει στα βήματα της ανταγωνίστριάς της, της Merck, η οποία κατέληξε σε μια παρόμοια συμφωνία με την MPP για το δικό της αντιιικό κατά της Covid που λαμβάνεται επίσης από το στόμα, το molnupiravir. Το τελευταίο δείχνει επίσης ισχυρό ποσοστό αποτελεσματικότητας.
Αυτά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα θα πρέπει τώρα να επιβεβαιωθούν, δήλωσε ο Εστεμπάν Μπουρόν, υπεύθυνος επεξεργασίας πολιτικών της MPP, σε συνέντευξη στο AFP. Όμως εφόσον αυτό επιτευχθεί, η διαθεσιμότητα "θα είναι ένα θέμα μηνών, όχι ετών αλλά ούτε και εβδομάδων", υπογράμμισε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
