 |
|
|  Σάββατο 2/10
NEW YORK TIMES
Το 97% των τελευταίων 100.000 θανάτων στις ΗΠΑ ήταν ανεμβολίαστοι
AΠΕ-ΜΠΕ
H συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών που πέθαναν κατά τους πρόσφατους μήνες από την COVID-19 δεν είχαν εμβολιαστεί, με τους περισσότερους θανάτους να καταγράφονται στον αμερικανικό Νότο, σύμφωνα με την εφημερίδα «The New York Times».
Η νέα και ανησυχητική αύξηση των θανάτων στη διάρκεια του καλοκαιριού σημαίνει ότι η επιδημία του κορονοϊού είναι η πιο θανατηφόρα στην ιστορία των ΗΠΑ, επισημαίνει η εφημερίδα στο ρεπορτάζ της, ενώ επικαλούμενη στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) τονίζει ότι από τους 100.000 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους λόγω του κορονοϊού στις Ηνωμένες Πολιτείες από τα μέσα Ιουνίου έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, μόνον 2.900 ήταν εμβολιασμένοι, δηλαδή ποσοστό 2,9%.
Όπως αναφέρεται στην εφημερίδα η πανδημία «χτυπάει» κυρίως τις πολιτείες του αμερικανικού Νότου, όπου το ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης είναι χαμηλότερο συγκριτικά με τις Βόρειες περιοχές, οι οποίες επλήγησαν περισσότερο κατά τα πρώτα κύματα.
Όπως σημειώνεται από τις 16 Ιουνίου η πολιτεία του Μισισιπή, όπου το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων δεν υπερβαίνει το 45%, έχει καταγράψει σχεδόν 80 θανάτους ανά 100.000 κατοίκους. Στη γειτονική Λουιζιάνα, όπου η εμβολιαστική κάλυψη ανέρχεται περίπου στο 46%, έχουν καταγραφεί σχεδόν 70 θάνατοι ανά 100.000 κατοίκους.
Στον αντίποδα, πολιτείες όπως η Μασαχουσέτη, η Νέα Υόρκη και το Μέιν, όπου το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων κυμαίνεται από το 65% έως το 69%, οι θάνατοι λόγω κορονοϊού δεν υπερβαίνουν τους 18 ανά 100.000.
Οι ανεμβολίαστοι διατρέχουν σχεδόν 11 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους εάν νοσήσουν σε σύγκριση με τους πλήρως εμβολιασμένους, σύμφωνα με έρευνα του CDC, που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο λαμβάνοντας υπόψη την κυριαρχία της μετάλλαξης Δέλτα. Διατρέχουν επίσης πενταπλάσιο κίνδυνο να προσβληθούν από τον ιό και υπερδεκαπλάσιο κίνδυνο να χρειαστούν νοσηλεία σε νοσοκομείο. Η μελέτη, η οποία εκτείνεται από τον Απρίλιο έως τα μέσα Ιουλίου, χρησιμοποίησε δεδομένα από 10 πολιτείες.
Το νεότερο κύμα, που οφείλεται πρωτίστως στη μετάλλαξη Δέλτα, συνοδεύεται από την απότομη αύξηση των θανάτων στις νεότερες ηλικιακές ομάδες, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των NYT. Περίπου το 40% των 100.000 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τα μέσα Ιουνίου ήταν κάτω των 65 χρόνων.
Πριν από λίγες ημέρες οι θάνατοι από COVID-19 στις ΗΠΑ ξεπέρασαν τους 700.000. Η φονικότερη πανδημία στην νεότερη παγκόσμια Ιστορία, η αποκαλούμενη «ισπανική» γρίπη (1918-19), είχε προκαλέσει περίπου 675.000 θανάτους στην Αμερική.
Στο αποκορύφωμα του δεύτερου κύματος, τον χειμώνα του 2020-21, όταν η διαθεσιμότητα των εμβολίων ήταν πολύ περιορισμένη, πέθαναν 200.000 ασθενείς σε διάστημα 70 ημερών. Αντίθετα, οι τελευταίοι 100.000 θάνατοι καταγράφηκαν σε διάστημα 105 ημερών, παρά τη διασπορά της ιδιαίτερα μεταδοτικής μετάλλαξης Δέλτα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
