 |
|
|  Τετάρτη 15/9
Γιόνας Γκαρ Στέρε
Ένας εκατομμυριούχος, αρχηγός των Εργατικών, πιθανόν ο επόμενος πρωθυπουργός της Νορβηγίας
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο κατά πάσα πιθανότητα επόμενος πρωθυπουργός της Νορβηγίας, είναι ένας άνθρωπος από πλούσια οικογένεια, ο οποίος έγινε αρχηγός του Εργατικού Κόμματος, ενός κόμματος που κατά παράδοση θεωρείται η πολιτική έκφραση της εργατικής τάξης.
Ξεπερνώντας την εκλογική του ήττα το 2017 και την εσωκομματική αναταραχή, ο 61χρονος Γιόνας Γκαρ Στέρε αναμένεται να αντικαταστήσει στην πρωθυπουργία την 60χρονη Έρνα Σόλμπεργκ καθώς η κάλπη έδειξε μια αποφασιστική μετατόπιση των ψηφοφόρων προς την κεντροαριστερά.
Γιός ενός ναυλομεσίτη (ship-broker), ο Στέρε είναι κληρονόμος μιας περιουσίας αξίας περί τα 16 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το επιχειρηματικό περιοδικό Kapital.
Το ελιτίστικο υπόβαθρό του θεωρούνταν κάποτε εμπόδιο για την φιλοδοξία του να ηγηθεί ενός κόμματος ριζωμένου στους αγώνες για τα δικαιώματα των εργατών.
Έχει έρθει η σειρά "του απλού λαού", υποστήριξε ο Στέρε, υποσχόμενος να μειώσει τις ανισότητες με φοροελαφρύνσεις για τις οικογένειες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, να μειώσει το κόστος των δημόσιων υπηρεσιών και να αυξήσει την φορολογία για τους πλούσιους, περιλαμβανομένου και του ιδίου.
Πρώην υπουργός Εξωτερικών και υπουργός Υγείας, ο Στέρε ηγείται των Εργατικών από το 2014, αλλά απέτυχε κατά την πρώτη απόπειρά του να ανέβει στην εξουσία το 2017 καθώς ηττήθηκε από την υπό την συντηρητική Σόλμπεργκ συμμαχία που εξασφάλισε μια δεύτερη θητεία.
Αυτή τη φορά η κεντροαριστερά σημείωσε τη μεγαλύτερη νίκη της σε σχεδόν τρεις δεκαετίες με τους Εργατικούς να είναι το μεγαλύτερο κόμμα στη βουλή.
Ο Στέρε, ωστόσο, θα πρέπει να επιδοθεί σε σκληρές μετεκλογικές διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού με δύο άλλα κόμματα.
Για να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας ο Στέρε θα χρειαστεί τη στήριξη από το Κεντρώο Κόμμα και την Σοσιαλιστική Αριστερά, που έχουν αντίθετες πολιτικές θέσεις στα πάντα --από την πετρελαιοπαραγωγή ως τους φόρους.
Θα μπορούσε να κυβερνήσει σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας, αλλά με την εκτίμηση για εξασφάλιση 48 εδρών από τις συνολικά 169 έδρες του κοινοβουλίου η κυβέρνησή του θα ήταν ευάλωτη.
Τα οκτώ χρόνια που πέρασαν οι Εργατικοί μακριά από την εξουσία είναι το μεγαλύτερο διάστημα από τότε που σχημάτισαν για πρώτη φορά κυβέρνηση το 1928.
Το κόμμα έχει κυβερνήσει για περίπου 50 από τα 76 χρόνια μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
