 |
|
|  Δευτέρα 23/8
«Έφυγε» από τη ζωή ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ ,Αντώνης Σκυλλάκος
AΠΕ-ΜΠΕ
«Έφυγε» την Κυριακή από τη ζωή ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος, σε ηλικία 72 ετών.
Ο Αντώνης Σκυλλάκος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1949 και σπούδασε νομικά στην Αθήνα.
Καταγόταν από πολιτική οικογένεια. Ο πατέρας του, Ηλίας, διετέλεσε βουλευτής το 1952 με την ΕΠΕΚ, το 1956 με τη Δημοκρατική Ένωση και το 1958 συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ. Η μητέρα του είχε διατελέσει επανειλημμένα δημοτική σύμβουλος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Λάρισας.
Το 1974, εντάχθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας και το 1975 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Από το 1976 έως το 1981 ήταν γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας και από το 1981 έως το 1987 γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Το 1982, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1991, στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1991, στο 14ο συνέδριο του ΚΚΕ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση που διατήρησε και το Μάιο του 1996 στο 15ο συνέδριο του ΚΚΕ.
Την 1η Ιουνίου του 2000, εξελέγη μέλος του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Το Δεκέμβριο του 2000, στο 16ο συνέδριο του ΚΚΕ και το Φεβρουάριο του 2005, στο 17ο συνέδριο, εξελέγη εκ νέου μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Εκλέχθηκε βουλευτής Λάρισας το 1989 και το 1993, ενώ διετέλεσε για χρόνια κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ. Από το 2000 έως το 2004 εκλεγόταν βουλευτής στη Β' Αθήνας και από το 2007 έως το 2012 ξανά βουλευτής Λάρισας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
