 |
|
|  Τρίτη 8/12
Avra 20: Ο πρώτος ελληνικός αναπνευστήρας είναι γεγονός
Athens Voice,protothema.gr
Μια συσκευή αναπνευστήρα που θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμη ακόμη και στο χειρότερο σενάριο της πανδημίας έφτιαξε μία ομάδα Ελλήνων πολιτών, ήδη από τότε που ο κορωνοϊός έκανε την εμφάνισή του στη χώρα μας. Λίγους μήνες μετά, οι αναπνευστήρες «Avra 20» είναι έτοιμοι και αναμένεται να προσφερθούν στο Δημόσιο, για να αξιολογηθούν από ειδικούς.
Μάλιστα, οι συγκεκριμένοι αναπνευστήρες μπορούν να κατασκευαστούν πολύ γρήγορα και σε χαμηλότατο κόστος.
Οι προσπάθειες για την κατασκευή του πρώτου αναπνευστήρα ξεκίνησαν από το μηδέν. Σύμφωνα με την Athens Voice, πίσω από την ιδέα βρίσκεται ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης, που ξεκίνησε να ψάχνει, να μαθαίνει και να αναζητά τρόπους για να βοηθήσει. Γύρω του δημιούργησε μια ομάδα ανθρώπων με ξεχωριστές ικανότητες, που συνεργάστηκαν για να κατασκευάσουν τη συσκευή που ονόμασαν AVRA 20.
Η λέξη «AVRA» παραπέμπει στον ήπιο, γλυκό άνεμο, ενώ το «20» είναι τα δύο ψηφία της χρονιάς που η πανδημία χτύπησε την ανθρωπότητα. «Θα φανεί πολύτιμος αν βρεθούμε αντιμέτωποι με τον εφιάλτη του χειρότερου σεναρίου. Ευχόμαστε άρα ολόψυχα να μη χρειαστεί ποτέ να χρησιμοποιηθεί», ανέφερε στην AV ο κ. Δοξιάδης.
Εκτός από τον Απόστολο Δοξιάδη, οι άνθρωποι που συνετέλεσαν στη δημιουργία του ελληνικού αναπνευστήρα AVRA 20 είναι:
Ο διευθυντής της χειρουργικής κλινικής μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου, Κώστας Στάμου. Η συμβολή του ήταν σημαντική στο πρώτο κομμάτι της ιστορίας με τις γνώσεις και τη συγκρότησή του. Ο Άκης Πανουσόπουλος, χειρουργός, εντατικολόγος, πολυμήχανος εφευρέτης ιατρικών συσκευών, που είχε την αρχική έμπνευση για τον AVRA 20. Ο Στέφανος Χατζηαγάπης, μηχανολόγος-μηχανικός με μακρά θητεία ως διευθυντής έρευνας και ανάπτυξης σε μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες και ταυτόχρονα ψυχίατρος. Και ο Δημήτρης Κορρές, γνωστός σε πολλούς ως «μεταφορέας αρχαίων κτιρίων», κατασκευαστής του πιο συναρπαστικού υπερ-αυτοκινήτου, αλλά και εφευρέτης με ανεξάντλητες δυνατότητες. Για την κατασκευή του αναπνευστήρα συνεργάστηκαν και άλλοι 6-7 άνθρωποι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
