 |
|
|  Σάββατο 28/11
Πρώην πρόεδρος της Ονδούρας συνελήφθη στην χώρα του για απόπειρα παράνομης εξαγωγής συναλλάγματος
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο πρώην πρόεδρος της Ονδούρας ,Μανουέλ Σελάγια ,κατήγγειλε ότι συνελήφθη χθες Παρασκευή στο αεροδρόμιο Τονκοντίν, στην Τεγκουσιγκάλπα, όταν τελωνειακοί βρήκαν μέσα στη βαλίτσα του σακίδιο πλάτης με 18.000 δολάρια σε μετρητά, ποσό σχεδόν διπλάσιο από το ανώτατο που επιτρέπεται να έχει μαζί του σε συνάλλαγμα κάθε πολίτης ο οποίος βγαίνει από τη χώρα της κεντρικής Αμερικής (δέκα χιλιάδες δολάρια).
Σύμφωνα με την εφημερίδα La Tribuna, ο Σελάγια έφυγε έπειτα από τέσσερις ώρες κράτησης.
Μέσω Twitter, ο αριστερός πρώην πρόεδρος, ο οποίος ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα το 2009, κατήγγειλε την «άδικη σύλληψή του» και τόνισε πως τα χρήματα δεν ήταν δικά του και ότι αυτό που «θα όφειλε» να ερευνήσει η εισαγγελία είναι ποιος έβαλε το σακίδιο μέσα στη βαλίτσα του.
Οι αρχές διέψευσαν πως ο πρώην πρόεδρος συνελήφθη. Αναμένεται να επιβάλουν στον Σελάγια χρηματικό πρόστιμο. Ο Σελάγια είχε πάει στο αεροδρόμιο για να επιβιβαστεί σε πτήση για το Μεξικό, όπου σκόπευε να πάρει μέρος σε σεμινάριο του PT.
Υποστηρικτές του πρώην προέδρου συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν έξω από το αεροδρόμιο ενόσω κρατείτο. Η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων για να τους διαλύσει, μετέδωσαν ΜΜΕ της Ονδούρας.
Ο Σελάγια, άλλοτε επιχειρηματίας του τομέα της ξυλείας, εξελέγη πρόεδρος το 2006, προσχωρώντας στην πορεία στο λεγόμενο «ροζ κύμα» της λατινοαμερικάνικης αριστεράς και καλλιεργώντας προοδευτικά στενή σχέση με τον εκλιπόντα το 2013 τότε πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβες.
Μετά την ανατροπή του από τον στρατό, σε συνεργασία με δεξιούς πολιτικούς, το 2009 και την επιστροφή του στη χώρα έπειτα από ένα διάστημα που παρέμεινε πολιτικός εξόριστος, ο Σελάγια ίδρυσε το κόμμα Libertad y Refundación, ή Libre («Ελευθερία και Επανίδρυση», η συντομογραφία του κόμματος σημαίνει «ελεύθερος» στα ισπανικά). Είναι ακόμη ενεργός στην πολιτική. Η σύζυγός του ήταν υποψήφια για την προεδρία το 2013.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
