 |
|
|  Τρίτη 17/11
Αυτό μάς έλειπε τώρα...
Επιβεβαιώθηκε ότι o Τσαπάρε, θανατηφόρος ιός των ζώων, μεταδίδεται από
άνθρωπο σε άνθρωπος
AΠΕ-ΜΠΕ
Ένας θανατηφόρος ιός προερχόμενος από ζώα, ο ιός Τσαπάρε που
πρωτοεμφανίστηκε στην ομώνυμη επαρχία της Βολιβίας το 2004 και στη
συνέχεια σχεδόν εξαφανίστηκε, τώρα επιβεβαιώνεται για πρώτη φορά πως
μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αυτό ανακοίνωσαν οι επιστήμονες των Κέντρων Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων
(CDC) των ΗΠΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική παρουσίαση στο ετήσιο
συνέδριο της Αμερικανική Εταιρείας Τροπικής Ιατρικής και Υγιεινής. Η
ανακοίνωση αποτελεί μια ακόμη υπενθύμιση ότι, πέρα από το νέο
πανδημικό κορονοϊό SARS-CoV-2, υπάρχουν πολλές ακόμη δυνητικές απειλές
«εκεί έξω».
Ο εν λόγω ιός, ο οποίος πιστεύεται ότι χρησιμοποιεί ως ξενιστή τους
αρουραίους, από τους οποίους πιθανώς μεταδόθηκε στους ανθρώπους,
προκαλεί αιμορραγικό πυρετό όπως ο ιός Έμπολα στην Αφρική, πόνους στην
κοιλιά και πίσω από τα μάτια, εμετούς, αιμορραγία στα ούλα, δερματικά
εξανθήματα κ.α. Δεν υπάρχει καμία θεραπεία μέχρι στιγμής για τον ιό, ο
οποίος εμφανίζει μεγάλες ομοιότητες με τον ιό του δάγκειου πυρετού.
Έως το 2019 είχε υπάρξει μόνο μια επιβεβαιωμένη περίπτωση του ιού
Τσαπάρε σε άνθρωπο, αλλά πέρυσι τουλάχιστον πέντε ακόμη άνθρωποι
μολύνθηκαν από αυτόν, σύμφωνα με τα νέα ιατρικά δεδομένα που έρχονται
τώρα στο φως. Ο ιός εξαπλώθηκε μεταξύ των ανθρώπων μέσω σωματικών
υγρών σε μια περιοχή κοντά στην πρωτεύουσα της Βολιβίας Λα Παζ,
σκοτώνοντας τρεις ασθενείς. Φέτος δεν έχει καταγραφεί κάποιο επιδημικό
ξέσπασμα, ενώ -σύμφωνα με τους ιολόγους- ακόμη κι αν αυτό συμβεί στο
μέλλον, είναι απίθανο να προκληθεί πανδημία.
Από την άλλη, συντρέχουν ορισμένοι λόγοι ανησυχίας, καθώς, σύμφωνα με
τα CDC, τα τρία από τα πέντε επιβεβαιωμένα κρούσματα του 2019 ήταν
υγειονομικό προσωπικό, γιατροί και νοσηλευτές, που κόλλησαν τον ιό από
μολυσμένους ασθενείς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
