 |
|
|  Πέμπτη 20/8
Γερμανικό πείραμα
Μισθός 1.200 επί τρία χρόνια άνευ εργασίας για 120 άτομα
agronews.gr
Χρήματα από το κράτος για όλους - έτσι απλά. Αυτή η ιδέα μιας άνευ όρων παροχής βασικού εισοδήματος προκαλεί μια παθιασμένη αντιπαράθεση. 120 άτομα θα λαμβάνουν 1200 ευρώ κάθε μήνα επί τρία χρόνια, θα τους υποβάλλονται συστηματικά ερωτήσεις και θα συγκρίνονται εξίσου συστηματικά με μια άλλη ομάδα η οποία δεν θα λαμβάνει το ποσό αυτό.
Ο στόχος είναι να αποκτηθούν βασικές επιστημονικές γνώσεις σχετικά με το πώς αλλάζει η συμπεριφορά και η στάση των ανθρώπων όταν λαμβάνουν τακτικά χρήματα άνευ όρων: Γίνονται τεμπέληδες ή δημιουργικοί; Μειώνουν τις ώρες εργασίας τους ή εγκαταλείπουν εντελώς τη δουλειά τους; Χρησιμοποιούν τον επιπλέον χρόνο και τα χρήματα μόνο για τον εαυτό τους - ή στρατεύονται υπέρ του κοινωνικού συνόλου; Οι υπεύθυνοι της μελέτης θέλουν να βρουν μέχρι τον Νοέμβριο ένα εκατομμύριο αιτούντες για να συμμετάσχουν στην έρευνα και από αυτούς θα επιλεγούν οι 120 τυχεροί. Προϋπόθεση να διαμένουν μόνιμα στην Γερμανία.
Η ομάδα που βρίσκεται πίσω από αυτό το «Πιλοτικό Πρόγραμμα Βασικού Εισοδήματος» είναι σχετικά ασυνήθιστη: η ιδέα ξεκίνησε από την Ένωση «Το βασικό μου εισόδημα», η οποία εδώ και έξι χρόνια κληρώνει 1000 ευρώ μηνιαίως, και χρηματοδοτείται από ιδιώτες δωρητές. Για άλλη μια φορά, η Ένωση οργανώνει τη χρηματοδότηση βασικού εισοδήματος και, σύμφωνα με τις δηλώσεις της, έχει ήδη κερδίσει 140.000 ιδιώτες δωρητές. Αλλά οι ακτιβιστές προσέλκυσαν αυτή τη φορά και διάσημους επιστήμονες: οικονομολόγους συμπεριφοράς, ψυχολόγους και ερευνητές δημόσιας ευημερίας.
Ένας από τους σημαντικότερους εταίρους από τον επιστημονικό κλάδο είναι το φημισμένο Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW) του Βερολίνου. Ο ερευνητής του DIW Γιούργκεν Σουπ, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο την κατάσταση και την στάση ζωής των Γερμανών, θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, δεδομένου ότι εργάζεται για την Κοινωνικοοικονομική Επιτροπή (SOEP) από το 1984 - και υπήρξε επί χρόνια χρόνια διευθυντής της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
