 |
|
|  Πέμπτη 13/8
Ο Σόρος γίνεται 90
Τι φοβάται και τι προβλέπει για την πανδημία, την ΕΕ και τον Τραμπ
La Repubblica ,newmoney.gr,protothema.gr
Κέρδισε φήμη ως ο «άνθρωπος που κατέστρεψε την Τράπεζα της Αγγλίας», αφού κατάφερε να αποκομίσει κέρδος 1 δισ. δολαρίων κατά την κρίση του νομίσματος του Ηνωμένου Βασιλείου το 1992. Ο Τζορτζ Σόρος ο αλχημιστής των χρηματοοικονομικών με ορκισμένους εχθρούς έχει κτίσει γύρω από το όνομά του έναν μύθο όχι μόνο της επιτυχίας αλλά και θεωριών συνωμοσίας καθώς κατηγορείται ότι κινεί τα νήματα μιας παγκόσμιας κρυφής δύναμης με τη χρηματοδότηση δικτύων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο πολυεκατομμυριούχος του αμερικανικού χρηματιστηρίου και φιλάνθρωπος συμπληρώνει τα 90 του χρόνια και εξομολογείται σε συνέντευξή του στην La Repubblica τους φόβους του σχολιάζοντας τα πάντα από την πανδημία έως το μέλλον της ΕΕ και τον Τραμπ.
Ο Σόρος μοιράζεται τις ανησυχίες του για το μέλλον της ΕΕ – και το ενδεχόμενο της Ιταλίας να αποχωρήσει από το μπλοκ, προειδοποιεί για «πολυάριθμους» εχθρούς, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ρωσίας, οι οποίοι αποτελούν όπως λέει απειλή για τις «ιδέες μιας ανοιχτής κοινωνίας» και σχολιάζει τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ.
Η πανδημία είναι η χειρότερη κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ο Σόρος χαρακτηρίζει την πανδημία του κορωνοϊού «τη χειρότερη κρίση στη ζωή μου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». Πιστεύει ότι αυτή η κρίση «αποπροσανατολίζει και φοβίζει τους πολίτες και θα τους οδηγήσει «να κάνουν πράγματα που είναι κακά για αυτούς και τον κόσμο». Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει το να αποδεχτούν την «παρακολούθηση από την τεχνητή νοημοσύνη». Ο ίδιος χαρακτηρίζει τα γεγονότα απρόβλεπτα. Βρισκόμαστε σε μια «κρίσιμη, επαναστατική στιγμή» όπου «το εύρος των δυνατοτήτων είναι πολύ μεγαλύτερο από ό, τι τις φυσιολογικές στιγμές».
Στη συνέντευξη, που έδωσε στην La Repubblica και τον Ιταλό δημοσιογράφο Mario Platero στη Νέα Υόρκη, ο Σόρος εκφράζει την ανησυχία του για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνοντας λόγο για «εχθρούς, τόσο εντός όσο και εκτός».
Οι εχθροί εντός και εκτός
Οι εχθροί της Ευρώπης, υποστηρίζει, μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό στην «αντίθεσή τους στην ανοιχτή κοινωνία». Ο μεγαλύτερος από αυτούς τους εχθρούς είναι η Κίνα, η οποία πρόσφατα ξεπέρασε τη Ρωσία ως τον μεγαλύτερο εχθρό της Ευρώπης λόγω της χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία «παράγει όργανα ελέγχου που είναι χρήσιμα για μια κλειστή κοινωνία και αντιπροσωπεύουν θανάσιμο κίνδυνο για μια ανοιχτή κοινωνία».Ωστόσο, η Ευρώπη καθίσταται ευάλωτη επειδή είναι μια «ημιτελής ένωση» που δεν έχει αρκετά χρήματα για να αντιμετωπίσει τις διπλές προκλήσεις της πανδημίας αλλά και της κλιματικής αλλαγής. Η πρόσφατη σύνοδος της ΕΕ για το Ταμείο Ανάκαμψης ήταν μια «θλιβερή αποτυχία», υποστηρίζει και προσθέτει ότι θα δώσει «λίγα χρήματα και πολύ αργά».
Οι ευθύνες της Γερμανίας και η αποτυχία του Ταμείου Ανάκαμψης
Αν και ο Σόρος ξεχωρίζει ανάμεσα στους ευρωπαίους ηγέτες την Ανγκελα Μέρκελ χαρακτηρίζει προβληματική και εμπόδιο την αντιμετώπιση της κατάστασης από την Γερμανία στην κλίμακα των γεγονότων. «Η γερμανική λέξη Schuld έχει διπλή σημασία. Σημαίνει χρέος και ενοχή. Εκείνοι που φέρουν χρέος είναι ένοχοι. Αυτό δεν αναγνωρίζει ότι οι πιστωτές μπορούν επίσης να είναι ένοχοι». Ο Σόρος επισημαίνει ότι η ευθύνη για το ανεπαρκές σχέδιο ανάκαμψης βαραίνει τους λεγόμενους «Frugal Five» – την Αυστρία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και τη Δανία και τη Φινλανδία – που μείωσαν τη συμφωνία. Τραγικά, υποστηρίζει, αυτές οι «βασικά φιλοευρωπαϊκές χώρες ενεργούν με έναν« πολύ εγωιστικό» τρόπο, ο οποίος δημιούργησε προβλήματα στον ευρωπαϊκό νότο. Ο Σόρος παραδέχεται ότι δεν υπάρχει πλέον αρκετός χρόνος για την πρότασή του για αέναα ομόλογα. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να μην επιβιώσει» αυτό θα ήταν μια «οδυνηρή απώλεια όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο».
Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ευρώπη είναι «πολύ πιο ευάλωτη» από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν παράδοση ελέγχων και ισορροπιών, καθιερωμένων κανόνων και «πάνω απ ‘όλα, το Σύνταγμα».
Προσωρινός αλλά επικίνδυνος ο Τραμπ
Ο Τζορτζ Σόρος χαρακτηρίζει τον Τραμπ «προσωρινό φαινόμενο» αλλά παραμένει πολύ επικίνδυνος» όπως λέει καθώς παλεύει για την πολιτική του επιβίωση και θα κάνει οτιδήποτε για να παραμείνει στην εξουσία» αφού,« έχει παραβιάσει το σύνταγμα» και« εάν χάσει την προεδρία θα πρέπει να λογοδοτήσει στην δικαιοσύνη».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
