 |
|
|  Δευτέρα 23/3
΄Αρθρο
Ο ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ-
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ…-
Μέτρα και Ολιγωρίες
Γράφει ο Γαβριήλ Μανωλάτος,
Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης
ΑΘΗΝΑ
Στοιχεία νέου παγκοσμίου πολέμου διαφαίνονται εντονότατα σε κοινωνικό
και ανθρώπινο επίπεδο, με τους μαζικούς θανάτους, συνέπεια της γνωστής
πανδημίας της κόβιντ 19 (covid 19). Σε επίπεδο οικονομικών επιπτώσεων και
παραγωγής, καλπάζουμε προς μία νέα παγκόσμια ύφεση μεγαλύτερη ίσως από τη
Μεγάλη Ύφεση του 2019. Οι συνέπειες και τα αποτελέσματα απρόβλεπτα. Θα
πρέπει η παγκόσμια κοινότητα να δράσει άμεσα, με σχέδιο, ενωμένη και
αποφασιστικά. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε μια καθολική κατάρρευση.
Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που δεν επιτρέπονται ολιγωρίες ούτε
ερασιτεχνισμοί και πολύ περισσότερο δεν χωρά αναποφασιστικότητα. Χρειάζεται
χθες και τώρα να δράσουμε τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα
μέτρα πρόληψης κρίνουν και το ρυθμό αλλά και το μέγεθος εξάπλωση και
γενίκευσης τόσο του κορονοϊού όσο και της οικονομικής ύφεσης.
Σε εθνικό επίπεδο, δυστυχώς, μέχρι σήμερα, νωχελικά και αναποφάσιστα,
λαμβάνονται ημίμετρα για την αντιμετώπιση του δικέφαλου θεριού, που απειλεί με
εκατόμβες τον πληθυσμό μας αλλά και με κατάρρευση την πάσχουσα, ήδη,
οικονομίας μας.
Χρειάζονται μέτρα δραστικά και επείγοντα, για να προλάβουμε (αν
προλάβουμε) την κατάρρευση της κοινωνίας και της οικονομίας. Αυτά τα μέτρα θα
πρέπει να είναι μια «ενδοφλέβια ένεση» στην οικονομία της τάξης του 2-4% του
Εθνικού Εισοδήματος και Προϊόντος (ΑΕΠ). Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να εκτίνονται
από την επείγουσα ενίσχυση του συστήματος υγείας μέχρι τη γενναία στήριξη των
επιχειρήσεων που βάλλονται αλλά και την χρηματική ενίσχυση των ίδιων των
νοικοκυριών για να κρατηθεί η ζήτηση ενεργή. Ο κύριος στόχος όμως, θα πρέπει να
είναι ο περιορισμός της εξάπλωσης της Κόβιντ-19 κατά τρόπο που θα προσφέρει
εμπιστοσύνη, ότι το οικονομικό σοκ θα είναι προσωρινό. Η παρέμβαση της
πολιτείας και του κράτους, να είναι με ξεστό χρήμα στην αγορά και την οικονομία
και όχι με τη μορφή αναβολής είσπραξης φορολογικών ή άλλων υποχρεώσεων των
πολιτών προς την πολιτεία. Θα πρέπει επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, να
μειωθεί δραστικά η άμεση και έμμεση φορολογία προς τα νοικοκυριά και τις
επιχειρήσεις. Τα 10 δισεκατομμύρια που εξάγγειλε η κυβέρνηση δεν είναι μια
άμεση ροή χρημάτων στην οικονομία αλλά μία διαχείριση 10 δισεκατομμυρίων.
Μόνο ένα ανεπαρκές ποσό, νέου χρήματος, εισέρχεται στην οικονομία.
Παράδειγμα, η καθυστέρηση πληρωμής του δώρου του Πάσχα, που αντί να
πληρωθεί τον Απρίλιο θα πληρωθεί τον Ιούνιο, δεν αποτελεί ροή νέου χρήματος στη
οικονομία. Αν δεν ληφθούν, χωρίς άλλη καθυστέρηση, τα αναγκαία μέτρα που
αναφέρομαι, σίγουρα θα βρεθούμε σε μία μείωση του Εθνικού Προϊόντος και
Εισοδήματος (ΑΕΠ) που θα ξεπερνά το 10%. Το πλεόνασμα του 2019 είναι αρκετό
για τη λήψη των μέτρων που χρειάζονται άμεσα.
Τράπεζες και κυβέρνηση να λάβουν δραστικά μέτρα για να παρέχουν
ρευστότητα στις αγορές και να τις κρατήσουν σε λειτουργία. Τα βήματα αυτού του
είδους, θα πρέπει να συντονιστούν διεθνώς για να ενισχυθεί η επίδρασή τους.
Να κάνουμε πρώτα απ’ όλα ότι χρειάζεται η δημόσια υγεία και ο άνθρωπος.
Όλα τα άλλα είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Να εξασφαλίσουμε ρευστότητα των επιχειρήσεων.
Να ενισχύσουμε τα εισοδήματα των εργαζομένων και των νοικοκυριών
στους κλάδους που πλήττονται.
Να πάρουμε τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της κοινωνικής
συνοχής.
ΟΧΙ άλλες ολιγωρίες και ημίμετρα. Όταν η κατάσταση είναι τραγική και τα
χειρότερα είναι μπροστά μας όπως λέει η κυβέρνηση και οι φορείς, δεν συνιστούμε
εις τους πολίτες μέτρα αλλά λαμβάνουμε μέτρα και μάλιστα αυστηρά μέτρα.
Υ.Γ 1: Ερωτώ και αναρωτιέμαι, γιατί η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι φορείς δεν εκτιμούν τον
πραγματικό αριθμό των φορέων του νέου κορονοϊού στην Ελλάδα; Απλά μαθηματικά και
στοιχειώδεις στατιστικές γνώσεις υπαγορεύουν ότι για να γνωρίσουμε τον πραγματικό
αριθμό των προσβληθέντων με τον νέο κορονοϊό αρκεί να πάρουμε ένα τυχαίο και
αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού και να το εξετάσουμε. Υπάρχει κάποιος ειδικός
λόγος που δεν γίνεται αυτό; Ή μήπως έχει γίνει και παραμένει για κάποιους λόγους
«μυστικό στα συρτάρια»; Με βάση τον ρυθμό αύξησης των κρουσμάτων στην Ελλάδα,
εκτιμώ, ότι οι φορείς του κορονοϊού στη χώρα μας θα πρέπει να είναι από 6.000 έως 60.000
φορείς. (Η μέθοδος της εκτίμησής μου δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη και γιαυτό έχουμε
και μεγάλη διασπορά). Η γνώση του μεγέθους του προβλήματος υπαγορεύει τα μέτρα
πρόληψης. Αυτά με τη σειρά τους, κρίνουν και το ρυθμό και το μέγεθος εξάπλωση και
γενίκευσης τόσο του κορονοϊού όσο και της οικονομικής ύφεσης.
Μεγάλη ολιγωρία σημειώθηκε με τα σχολεία, τα γήπεδα, τις εκκλησίες και την κυκλοφορία
των πολιτών και των μέσων. Γιατί;
Υ.Γ 2: Γιατί οι αρμόδιοι φορείς συνιστούν στους πολίτες να μη προσέρχονται στα
νοσοκομεία τα ελαφρά περιστατικά αλλά να παραμένουν στο σπίτι; Θα πρέπει να
μετατραπούν σε βαριά περιστατικά για να νοσηλευτούν; Μα τότε, οι πιθανότητες ίασης
είναι πολύ μικρές έως ελάχιστες…
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
