 |
|
|  Tετάρτη 19/2
Επίδομα γήρατος στη Γερμανία για τους πιο φτωχούς συνταξιούχους
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε σήμερα να θεσπίσει κατώτατη σύνταξη για τους πιο φτωχούς, ένα ζήτημα που απειλούσε για καιρό το μέλλον του συνασπισμού συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών της Άγγελα Μέρκελ, ενώ έρευνα γερμανών και άγγλων ερευνητών που δόθηκε χθες, Τρίτη, στη δημοσιότητα έδειξε πως η εισαγωγή στη Γερμανία κατώτατου μισθού το 2015 αύξησε την παραγωγικότητα της εργασίας στη χώρα, καθώς προέτρεψε τους μισθωτούς να αλλάξουν επιχείρηση.
Σύμφωνα με νομοσχέδιο που υιοθετήθηκε σήμερα από το υπουργικό συμβούλιο, από την ερχόμενη χρονιά περίπου 1,3 εκατομμύριο χαμηλοσυνταξιούχοι θα μπορέσουν να λάβουν ένα συμπληρωματικό ποσό στο πλαίσιο ενός μέτρου το οποίο θα στοιχίζει 1,3 δισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο.
«Η δημιουργία αυτής της κατώτατης σύνταξης θα συνεισφέρει σε περαιτέρω κοινωνική δικαιοσύνη στη χώρα μας», δήλωσε ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εργασίας, Χουμπέρτους Χάιλ, ο οποίος εισηγήθηκε το εν λόγω νομοσχέδιο.
Αυτό το τελευταίο θα ωφελήσει «κυρίως τις γυναίκες», οι οποίες αντιπροσωπεύουν περίπου το 70% των προσώπων στα οποία θα δοθεί το συμπληρωματικό ποσό, κυρίως τον τομέα των χαμηλά αμειβόμενων υπηρεσιών, όπως της εστίασης.
Επίσης θα επωφεληθεί «κυρίως η ανατολική Γερμανία», η πρώην κομμουνιστική ΓΛΔ όπου η μέση αγοραστική δύναμη του πληθυσμού παραμένει κατώτερη εκείνης στο δυτικό τμήμα της χώρας, δίνοντας τροφή στην απογοήτευση που σε πολιτικό επίπεδο ωφελεί κυρίως την άκρα δεξιά. Αυτή η τελευταία έχει εκεί τα κύρια προπύργιά της.
Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, μια κομμώτρια που είχε κρατήσεις επί 40 χρόνια επί του κατώτατου μισθου θα πρέπει έτσι να δει τη μηνιαία σύνταξή της να αυξάνεται, από τα 512 ευρώ σήμερα, στα 960 ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
