 |
|
|  Σάββατο 1/2
Life
80χρονη βρετανίδα ετοιμάζεται να παντρευτεί τον... 35χρονο Αιγύπτιο σύντροφό της!!
Sun,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
H 80χρονη βρετανίδα Άιρις Τζόουνς μίλησε σε Μέσα Ενημέρωσης για τη σχέση της με τον 35χρονο Μοχάμεντ Αχμάντ Ιμπραΐμ -τον οποίο είχε γνωρίσει μέσω Facebook- αποκαλύπτοντας πως είναι πολύ ερωτευμένη μαζί του.
Η ίδια άφησε «άφωνους» κοινό και παρουσιαστές, όταν εμφανίστηκε στην εκπομπή «This Morning» και αναφέρθηκε με... ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στη σεξουαλική τους ζωή.
«Ήταν πολύ δύσκολο. Δεν είχα ερωτική επαφή εδώ και 35 χρόνια. Ένιωσα ξανά σαν παρθένα. Χρησιμοποιήσαμε ένα ολόκληρο λιπαντικό», είπε η 80χρονη.
Ωστόσο, δεν ήταν όλοι τόσο ενθουσιασμένοι με τη νέα σχέση της Άιρις και μάλιστα, τα μέλη της οικογένειάς της φοβόντουσαν ότι μπορεί ο Μοχάμεντ να τη θέλει για τα λεφτά της.
Μιλώντας στη Sun, ο 53χρονος γιος της Άιρις, Στίβεν Τζόουνς είπε ότι η σχέση της μητέρας του παραλίγο να διαλύσει την οικογένειά τους.
«Μας αποκάλυψε ότι μιλάει με αυτόν τον άνδρα από την Αίγυπτο. Δεν ήξερα τι ηλικία έχει και δεν έδωσα πολύ σημασία. Ξαφνικά, μια μέρα έρχεται και μας λέει "έχω ερωτευτεί αυτόν τον τύπο". Μόλις έμαθα την ηλικία του, τρελάθηκα. Ο αδερφός μου δεν μπορούσε να το αποδεχτεί και εγώ είχα πολλές επιφυλάξεις λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας. Ο αδερφός μου, Ντάρεν, το πήρε πολύ άσχημα. Δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με αυτό», ανέφερε ο Στίβεν.
Η Άιρις στη συνέχεια αποκάλυψε ότι ο Ντάρεν προσπάθησε να τα βρει με τη μητέρα του και της εξήγησε πως φοβάται ότι ο νεαρός θέλει τα λεφτά της. Εκείνη, όμως, επιμένει ότι ο Μοχάμεντ δεν θέλει ούτε τα χρήματά της, ούτε προσπαθεί να αποκτήσει βρετανικό διαβατήριο, μιας που το ζευγάρι αποφάσισε να παντρευτεί.
«Αν με παντρεύεται για την περιουσία μου, θα απογοητευτεί πολύ, γιατί ζω μόνο με τη σύνταξή μου. Είμαι ειλικρινής και του είπα από την αρχή ότι δεν θα μπορούσε να είναι προικοθήρας»...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
