 |
|
|  Παρασκευή 31/1
Τίτλοι τέλους
Το Ηνωμένο Βασίλειο μετά από 47 χρόνια αποχωρεί απόψε από την ΕΕ
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Για τελευταία φορά σήμερα οι Βρετανοί ξύπνησαν ως πολίτες της ΕΕ και τα πρωτοσέλιδα του Τύπου αντικατοπτρίζουν τον ενθουσιασμό των υποστηρικτών του Brexit, αλλά και τον φόβο όσων ήθελαν να παραμείνουν στην Ένωση.
«Ναι, τα καταφέραμε!», γράφει η Daily Express, μια ταμπλόιντ η οποία είναι ένθερμη υποστηρίκτρια της αποχώρησης της Βρετανίας.
Κάτω από τον τίτλο υπάρχει ένα κολλάζ με τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας τους 43 μήνες που πέρασαν από το δημοψήφισμα του Ιουνίου του 2016.
«Νέα αυγή για τη Μεγάλη Βρετανία», είναι ο τίτλος της Daily Mail, μιας άλλης εφημερίδας που είναι υπέρ του Brexit. «Στις 11 το βράδυ το περήφανό έθνος μας θα αποχωρήσει επιτέλους από την ΕΕ-πάντα φίλη με την Ευρώπη, αλλά ελεύθερη και ξανά ανεξάρτητη έπειτα από 47 χρόνια».
Η αριστερή εφημερίδα The Guardian, που έχει εκφράσει την προτίμησή της για παραμονή στην ΕΕ, έχει τίτλο «Το μικρό νησί», ενώ χαρακτηρίζει το Brexit «το μεγαλύτερο στοίχημα εδώ και μία γενιά».
Οι Times δημοσιεύουν στο πρωτοσέλιδό τους άρθρο του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον στο οποίο αναπτύσσει τις απόψεις του για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που θέλει να συνάψει με την ΕΕ αντίστοιχη με αυτή που έχουν οι Βρυξέλλες με τον Καναδά.
«Ο πρωθυπουργός θέλει μια εμπορική συμφωνία με τις Βρυξέλλες στο πρότυπο αυτής με τον Καναδά», γράφουν οι Times.
Για τους Financial Times «η Βρετανία κάνει υπόκλιση και εγκαταλείπει την ΕΕ με ένα μίγμα αισιοδοξίας και μεταμέλειας».
«Ήταν ένα φοβερό ταξίδι», τιτλοφορείται η City AM, μια εφημερίδα, που διανέμεται δωρεάν και απευθύνεται στις επιχειρήσεις, πάνω από ένα σκίτσο που εμφανίζει διάφορους πολιτικούς που σημάδεψαν το Brexit να βρίσκονται σε τρενάκι του λούνα παρκ. Ανάμεσά τους η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, με μια αυστηρή έκφραση στο πρόσωπό της και ο Νάιτζελ Φάρατζ επικεφαλής του κόμματος του Brexit ενθουσιασμένος και κρατώντας ένα ποτήρι μπύρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
